Konińskie Towarzystwo Wioślarskie
| |
| Pełna nazwa |
Konińskie Towarzystwo Wioślarskie |
|---|---|
| Data założenia |
1900 |
| Państwo | |
| Siedziba |
Konin |
| Adres |
ul. Piwna (obecnie ul. Zofii Urbanowskiej) |
| Sekcje | |
Konińskie Towarzystwo Wioślarskie (zwane również: Towarzystwo Wioślarskie w Koninie) – klub wioślarski założony w 1900[1] w Koninie. Najstarszy klub sportowy Konina oraz jeden z najstarszych polskich klubów Wielkopolski. Członek założyciel Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich[2]. Rozwiązany w 1978.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Działalność w Królestwie Polskim[edytuj | edytuj kod]
Inicjatywa założenia sportowego klubu polskiej inteligencji konińskiej wyszła od Stanisława Mellera – referenta lokalnego biura powiatu. W związku z trudnościami ze strony władz carskich, w pierwszej kolejności zarejestrowano Towarzystwo Ratowania Tonących (wzorowano się w toku jego rejestrowania na statucie Cesarskiego Rosyjskiego Towarzystwa Ratowania na Wodach, zatwierdzonym przez Imperatora 31 marca 1894 roku). Pomimo trudności, w lipcu 1900 roku, Towarzystwo uzyskało wszelkie wymagane zgody rosyjskich władz. Pierwszym prezesem został Teodor Esse, miejscowy rejent, a wiceprezesem Stanisław Meller. Jeszcze w tym samym roku nastąpiła zmiana statutu i charakteru klubu. Nazwa została zmieniona na: Konińskie Towarzystwo Wioślarskie. Celem klubu był nie tylko rozwój sportu wioślarskiego i ratowanie tonących, ale też pielęgnowanie życia towarzyskiego wśród polskich członków Towarzystwa. Oprócz głównej działalności sportowej, krzewiono działalność pływacką, łyżwiarską, tenisową. Organizowano też zabawy, wykłady, odczyty i prowadzono czytelnię.
Już w 1900 towarzystwo wynajęło plac i szopę na przystań klubową. W roku 1905 zawodnicy KTW uczestniczyli w Kaliszu w zawodach polskich klubów wioślarskich, w których wzięły udział osady Kaliskiego Towarzystwa Wioślarskiego, Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego i towarzystwa konińskiego. Kolejne zawody polskich klubów z udziałem KTW miały miejsce w Warszawie w 1906 i ponownie w Kaliszu w 1910 roku.
Członkowie Towarzystwa uczestniczyli też w wycieczkach do innych polskich towarzystw wioślarskich – również na terenie innych zaborów. W szczególności, w latach 1907 i 1909 udali się do Poznania, gdzie wraz z kolegami z Kalisza podejmowali byli przez polski Klub Wioślarski w Poznaniu[3]. Ilość członków KTW oscylowała w tym okresie wokół 100.
W czasie I wojny światowej działalność klubu nie była prowadzona, a wojna doprowadziła do zniszczenia całego taboru wioślarskiego - poza dwoma łodziami ukrytymi przez członków.
Okres dwudziestolecia międzywojennego[edytuj | edytuj kod]
Okres po odzyskaniu przez Polskę niepodległości po I wojnie, to czas świetności Towarzystwa. Już w grudniu 1919 roku KTW, wraz z dwunastoma innymi polskimi klubami, założyło Polski Związek Towarzystw Wioślarskich. W roku 1922 klub formalnie wykupił od miasta Konin użytkowany przez siebie teren przy ul. Piwnej i sukcesywnie dokupywał brakujący sprzęt wioślarski. Towarzystwo przejęło w wyniku fuzji powstałe w 1916 roku Towarzystwo Sportowe "Unia". W następstwie tego, przez jakiś czas działy w ramach KTW sekcje piłki nożnej oraz lekkoatletyki.
W roku 1924 liczba członków klubu przekroczyła 200. Dużą popularnością cieszyły się okolicznościowe bale organizowane przez Towarzystwo. Członkowie KTW uczestniczyli w wycieczkach i spływach na trasach nawet do 500 km.
W roku 1931 odbyło się poświęcenie nowego budynku Towarzystwa, obok którego wybudowano kort tenisowy i hangary na łodzie. Do klubu należeli przedstawiciele wszystkich w zasadzie grup społeczno-zawodowych. Ostatnim przedwojennym Prezesem KTW Konin był Władysław Brzozowski.
II wojna światowa i okres powojenny[edytuj | edytuj kod]
Druga wojna światowa przerwała działalność Konińskiego Towarzystwa Wioślarskiego. Niemcy przejęli nieruchomość KTW wraz ze sprzętem i prowadzili własną działalność sportową, powiększając nawet liczbę sprzętu wioślarskiego.
Po zakończeniu wojny, dzięki staraniom Zygmunta Sobańskiego (wiceprezesa KTW z 1939 r.), Sąd Powiatowy w Koninie nakazał w roku 1946 zwrot nieruchomości Towarzystwa oraz ocalałego sprzętu sportowego. Pomimo tego, KTW nie odzyskało swego majątku, gdyż budynek klubowy w latach 1945-1956 był użytkowany przez różnych użytkowników. W roku 1957 podjęto próbę reaktywacji Towarzystwa. Wobec braku sprzętu sportowego oraz infrastruktury treningowej, próba ta jednak się nie powiodła. Formalne wykreślenie KTW z rejestru sądowego nastąpiło postanowieniem z dnia 17 maja 1978 roku.
Galeria zdjęć[edytuj | edytuj kod]
-
Wioślarze z Konina i Kalisza na przystani KW-04 w Poznaniu -
Członkowie KTW Konin przed przystanią około 1910 -
Zawody klubowe na Warcie w 1935 -
Przystań KTW Konin w czasie II wojny
Rywalizacja sportowa[edytuj | edytuj kod]
Rywalizacja sportowa nie była priorytetem w działalności Towarzystwa - zwłaszcza w okresie dwudziestolecia międzywojennego[4]. Co prawda, członkowie KTW uczestniczyli w licznych lokalnych zawodach, w rywalizacji krajowej jednak praktycznie nie brali udziału. Klub nieobecny jest w tabelach punktacyjnych Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich za lata 1925-1939[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kluby należące do PZTW. Sport Wodny, 1933 Nr 1, str. 2. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-01-08]
- ↑ Ryszard L. Kobendza. Zarys 80-letniej Działalności Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich. Warszawa 2001, s. 14, ISBN 83-915043-0-1
- ↑ Geneza Związku. Sport Wodny 1930 Nr 3, s. 35. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2018-01-08]
- ↑ Kluby Należące do Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich. Sport Wodny 1930 Nr 3, s. 79. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2018-01-08]
- ↑ Tabele Punktacyjne PZTW w dwutygodniku Sport Wodny, roczniki 1925-1939. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-01-08]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wioślarstwo w Koninie w latach 1900-1978. Maciej Łuczak, Roczniki Naukowe AWF W Poznaniu , Zeszyt 35, Poznań 1986 DocPlayer [dostęp: 2019-01-08]