Krakowskie Okno
49°14′10″N 19°52′15″E/49,236172 19,870833| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
35 m |
| Głębokość |
7 m |
| Deniwelacja |
21 m |
| Wysokość otworów |
1195 i 1210 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
90 m |
| Ekspozycja otworów |
ku W, ku NE |
| Data odkrycia |
1924 rok |
| Odkrywca | |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-09.09 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′10″N 19°52′15″E/49,236172 19,870833
| |
Krakowskie Okno (Krakowski Tunel) – jaskinia w Wąwozie Kraków w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich[1]. Ma dwa otwory wejściowe w stoku Żaru, poniżej Wielkiej Turni, nad otworem Jaskini pod Oknem, w pobliżu jaskini Rura przy Oknie, na wysokościach 1210 i 1195 metrów n.p.m[2]. Długość jaskini wynosi 35 metrów, a jej deniwelacja 21 metrów[3].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia jest obszernym, prostym tunelem, przebijającym na wylot skalne żebro. Oba jej otwory są bardzo duże. Dolny widoczny jest z dna Wąwozu Kraków. Niedaleko górnego otworu, nad 4-metrowym progiem, znajduje się ślepy, 10-metrowy komin[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia jest widna i sucha. Roślinność w niej nie występuje[3].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia została odkryta przez Tadeusza Zwolińskiego i Stefana Zwolińskiego w 1924 roku[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-02-02].