Kufa (kynologia)

Kufa – przednia część głowy psa, obejmująca trzewioczaszkę. U wielu ras psa kufa jest wyraźnie oddzielona od pozostałej części głowy, czyli mózgoczaszki. Linię podziału stanowi przełom czołowo-nosowy, nazywany często stopem. Kufa zakończona jest truflą. W kufie mieszczą się narządy powonienia. Długość kufy jest u psów czynnikiem decydującym o indeksie cefalicznym głowy. U psów występują trzy odmienne budowy czaszki:

• dolichocefaliczna - z wyraźnie wydłużoną kufą u ras takich jak charty, owczarek szkocki długowłosy;
• mezocefaliczna - z kufą średniej długości u ras takich jak owczarek australijski, cocker spaniel;
• brachycefaliczna - z krótka kufą u ras takich jak mops, pekińczyk, buldog angielski (najczęściej molosy).

Długość kufy wpływa znacząco na zgryz psa. W przypadku kufy krótkiej, występującej w czaszkach brachycefalicznych najczęściej występuje przodozgryz. U ras, gdzie jest on prawidłowy, wymogiem jest, aby przy zamkniętym pysku zęby nie były widoczne.

• 
  Kufa charta rosyjskiego - Borzoja o budowie dolichocefalicznej
• 
  Kufa Airedale teriera
• 
  Kufa Staffordshire bull terriera

Zobacz też

• ryj (anatomia)