Kurt von der Chevallerie

Kurt von der Chevallerie
	generał piechoty
Data i miejsce urodzenia	23 grudnia 1891 ; Berlin
Data i miejsce śmierci	18 kwietnia 1945 ; Kołobrzeg
	Przebieg służby
Lata służby	1910–1945
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego; Reichswehra; Wehrmacht
Stanowiska	dowódca 1 Armii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; II wojna światowa
	Odznaczenia

Kurt Wilhelm Gustav Erdmann von der Chevallerie (ur. 23 grudnia 1891 w Berlinie, zaginął 18 kwietnia 1945 w Kołobrzegu) – niemiecki wojskowy, generał piechoty Wehrmachtu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem pruskiego generała Hansa von der Chevallerie. W dniu 24 lutego 1910 roku wstąpił na ochotnika do armii pruskiej jako kandydat na oficera w 5 gwardyjskim pułku grenadierów. W dniu 11 sierpnia 1911 roku otrzymał stopień oficerski. Był w tym pułku oficerem do momentu wybuchu I wojny światowej.

Po wybuchu wojny wraz z pułkiem udał się na front. Jesienią 1914 roku skierowany do 262 rezerwowego pułku grenadierów, z którym wrócił na front, w lipcu 1915 roku został ranny. Po wyleczeniu z ran jesienią 1915 wrócił do 262 pułku grenadierów. Latem 1916 roku został oficerem sztabowym, pracując kolejno w sztabach Grupy Armijnej Litzmann, XXXX Korpusu Rezerwowego, VI Korpusu Armijnego i 108 Dywizji Piechoty. Jesienią 1916 roku został adiutantem w 34 Brygadzie Piechoty Landwehry. Po zakończeniu I wojny światowej został przeniesiony do 5 gwardyjskiego pułku grenadierów.

Po demobilizacji armii cesarskiej, został dowódcą kompanii w Ochotniczym Gwardyjskim Batalionie Grenadierów, wchodzącym w skład Freikorpsu Hindenburg. Służył w nim do maja 1920 roku, kiedy został on wcielony do Reichswehry. Został wtedy dowódcą kompanii w 4 pułku piechoty. Jesienią 1925 roku został oddelegowany do Ministerstwa Obrony, gdzie pracował w departamencie personalnym. W dniu 1 października 1928 roku wrócił do czynnej służby i został dowódcą 1 szwadronu w 3 pułku kawalerii, a w styczniu 1932 roku został oficerem w sztabie 6 Dywizji Piechoty, a potem 1 września 1933 został dowódcą 2 batalionu 17 pułku piechoty i stanowisko to zajmował do momentu przekształcenia Reichswehry w Wehrmacht.

1 października 1934 roku został dowódcą pułku piechoty Göttingen, który w 1935 został przemianowany na 38 pułk piechoty. Pułkiem tym dowodził do 6 października 1936 roku, kiedy został mianowany dowódcą 87 pułku piechoty. 12 października 1937 roku został szefem 10 oddziału Sztabu Generalnego Wojsk Lądowych, a potem od 15 sierpnia 1938 szefem Wydziału Ogólnego Sztabu Generalnego Wojsk Lądowych.

W dniu 1 grudnia 1939 roku został dowódcą 83 Dywizji Piechoty i na czele tej dywizji wziął udział w agresji na Francję, następnie od 1 grudnia 1940 roku został dowódcą nowo utworzonej 99 lekkiej Dywizji Piechoty, na czele tej dywizji wziął udział w ataku na ZSRR.

1 grudnia 1941 przeniesiony do dyspozycji dowództwa OKH, ale pod koniec grudnia został dowódcą LIX Korpusu Armijnego, którym dowodził do lutego 1944 roku, w tym czasie korpus brał udział w walkach w składzie 3 i 4 Armii Pancernej na froncie wschodnim.

W okresie od lutego do czerwca 1944 roku znajdował się w dyspozycji dowództwa OKH, a w dniu 2 czerwca 1944 roku został dowódcą 1 Armii i był jej dowódcą do 5 września 1944 roku. Dowodził tą armią w czasie jej odwrotu z terenu Francji do Lotaryngii, odwrót ten był dobrze zorganizowany, tak że armia mogła zająć stanowiska obronne na terenie Lotaryngii i powstrzymać ataki wojsk alianckich.

Po zwolnieniu we wrześniu 1944 roku ze stanowiska dowódcy armii pozostawał bez przydziału w dyspozycji dowództwa OKH, a następnie 1 stycznia 1945 roku przeniesiony został w stan spoczynku. Po zwolnieniu ze służby wojskowej zamieszkał w Kolbergu, gdzie w dniu 18 kwietnia 1945 roku zaginął. Okoliczności jego śmierci nie są znane.

Awanse[edytuj | edytuj kod]

Armia Cesarstwa Niemieckiego

kandydat na oficera (Fahnenjunker) (24.02.1910)
podporucznik (Leutnant) (11.08.1911)
porucznik (Oberleutnant) (11.08.1915)
kapitan (Hauptmann) (20.09.1918)

Reichswehra

major (Major) (01.02.1931)
podpułkownik (Oberstleutnant) (01.08.1933)

Wehrmacht

pułkownik (Oberst) (01.06.1935)
generał major (Generalmajor) (01.03.1939)
generał porucznik (Generalleutnant) (01.01.1941)
generał piechoty (General der Infanterie) (01.02.1942)

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu (19.12.1943)
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (23.10.1941)
Krzyż Żelazny kl. I (1915)
Okucia do Krzyża Żelaznego kl. I (12.06.1940)
Krzyż Żelazny kl. II (1914)
Okucia do Krzyża Żelaznego kl. II (12.06.1940)
Krzyż Honorowy z mieczami Orderu Hohenzollernów (22.07.1918)
Krzyż Zasługi Wojskowej kl. III z mieczami (Austro-Węgry) (1917)
Wielki Oficer Orderu Korony Włoch (27.08.1940)
Medal Pamiątkowy 1 października 1938
Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 (01.09.1942)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Константин Залесский: Железный крест. Самая известная военная награда Второй мировой войны. Moskwa: Эксмо, 2007. ISBN 978-5-903339-37-2. (ros.).
von der Chevallerie, Kurt Wilhelm Gustav Erdmann. Lexikon-der-Wehrmacht. [dostęp 2019-09-01]. (niem.).