Latarnia morska Rubjerg Knude
57°26′56,0″N 9°46′27,7″E/57,448889 9,774361 Latarnia morska Rubjerg Knude (2004) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość wieży |
23[1] m |
| Wysokość światła |
90[1] m n.p.m. |
| Zasięg światła |
8 Mm |
| Data budowy |
1899-1900[1] |
| Data uruchomienia |
27 grudnia 1900[1] |
| Data wyłączenia |
1 sierpnia 1968[1] |
Położenie na mapie Danii  | |
| 57°26′56,0″N 9°46′27,7″E/57,448889 9,774361
| |
Latarnia morska Rubjerg Knude – duńska latarnia morska, usytuowana na klifie Rubjerg Knude w gminie Hjørring.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ze względu na niebezpieczne warunki żeglugi wzdłuż duńskich wybrzeży w latach 1893-1927 postawiono w Danii 71 latarni morskich. Latarnia morska na Rubjerg Knude została zbudowana w latach 1899-1900 (po raz pierwszy została włączona 27 grudnia 1900)[1]. Budynek ma 23 metry wysokości (światło latarni znajduje się 90 metrów nad poziomem morza)[1]. Światło latarni (do 1906 r. gazowe, następnie naftowe, a od 1934 r. elektryczne) było widoczne w promieniu 40-42 km.Konstrukcja została postawiona na trawiastym terenie (zob. zdjęcie z 1912 r.). Początkowo otoczona była ogrodami. Od tego czasu wokół budynku latarni sukcesywnie tworzy się wydma, zasypując ją i blokując rozprzestrzenianie się jej światła. Już w 1953 roku wyłączono syrenę przeciwmgielną, gdyż wydmy tłumiły dźwięk, czyniąc ją bezużyteczną[1]. W latach 60. XX wieku światła latarni nie było już widać za wydmami. Regularne usuwanie piasku okazało się na dłuższą metę pracą syzyfową i w roku 1968 latarnię wyłączono z użytku. Pozostawała jednak otwarta dla zwiedzających.
14 czerwca 1980 r. w budynku maszynowni otwarto Muzeum Vendsyssel, gdzie zorganizowano wystawę dotyczącą wydm i piasku, a turyści mogli nadal wchodzić na szczyt latarni. W mieszkaniu latarnika urządzono małą kawiarenkę. W 2002 r. obiekt został zamknięty, a w roku 2004 podstawa budynku była już całkowicie zasypana. Niższe spośród otaczających ją budynków przykryte są piaskiem i tylko stare fotografie są świadectwem ich istnienia. Wystawę z przysypanej maszynowni przeniesiono do domku głównego latarnika. Władze Lønstrup zdecydowały się na wypełnienie wnętrza latarni i zabudowań piaskiem (zob. zdjęcie), aby zmniejszyć prawdopodobieństwo zburzenia konstrukcji przez masy piasku. Urządzenia optyczne - soczewka o ogniskowej 700 mm zostały usunięte, ale pozostawiono ich podstawę i mechanizm[1].
Drugim problemem latarni jest jej umiejscowienie blisko skraju klifu (zob. zdjęcia poniżej). Chociaż budynek został postawiony 200 metrów od brzegu, z czasem odległość ta znacznie się zmniejszyła. Z każdym rokiem morze coraz głębiej wgryza się w ląd i wydma z latarnią była coraz bardziej przepaści. Szacowano, że przy takim tempie erozji morze mogłoby pochłonąć latarnię ok. 2023 roku. Dlatego w 2019 roku latarnia została przesunięta i znajduje się teraz w bezpiecznej odległości od morza[2]
-
Latarnia w 1912 -
Latarnia w 2004 -
Zasypana podstawa latarni -
Widok ze szczytu latarni na otaczające ją wydmy oraz Morze Północne
