Leizna kamienna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Leizna kamienna – sztuczna skała topiona pochodzenia antropogenicznego otrzymywana w procesach petrurgicznych (hutnictwa skaliwnego). Powstaje w wyniku topienia i kontrolowanej rekrystalizacji bazaltu, bazanitu, gabra, diabazu, andezytu, żużla wielkopiecowego lub pomiedziowego.

Leizna kamienna charakteryzuje się bardzo dobrymi właściwościami fizycznymi: wysoką twardością, dużą wytrzymałością na ściskanie, małą ścieralnością, ognioodpornością oraz niską reaktywnością chemiczną (zarówno na działanie kwasów jak i zasad). Praktycznie nie jest porowata.

Leizna kamienna wykorzystywana jest do produkcji m.in. rur, kształtek, kadłubów maszyn, aparatury chemicznej.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Katarzyna D. Zagożdżon, dr Paweł P. Zagożdżon. Słownik terminów geologicznych dla skalników. Stegos 69. „Nowy Kamieniarz”. 5 (97)/2017, s. 54, wrzesień 2017. ISSN 1899-3419. 
  • leizna kamienna, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-09-27].