Leonid Gusiew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leonid Gusiew
Леонид Гусев
Data i miejsce urodzenia

1907
Petersburg

Data śmierci

maj 1985

I sekretarz Ałtajskiego Komitetu Krajowego WKP(b)
Okres

od 14 czerwca 1938
do luty 1939

Przynależność polityczna

WKP(b)

Odznaczenia
Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru” Medal „Za zasługi bojowe”

Leonid Nikołajewicz Gusiew (ros. Леонид Николаевич Гусев, ur. 1907 w Petersburgu, zm. ?) – radziecki działacz partyjny i funkcjonariusz służb specjalnych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1922 skończył szkołę fabryczno-zawodową, w 1925 został członkiem RKP(b), od października 1927 do sierpnia 1928 kierował wydziałem agitacyjno-propagandowym rejonowego komitetu Komsomołu w Leningradzie, a od sierpnia 1927 do sierpnia 1928 biurem młodych pionierów Komitetu Obwodowego Komsomołu w Leningradzie. Od sierpnia 1928 do października 1929 był sekretarzem odpowiedzialnym rejonowego komitetu Komsomołu w Leningradzie, od października 1929 do grudnia 1930 był II sekretarzem, a od stycznia 1931 do lipca 1933 I sekretarzem Komitetu Obwodowego Komsomołu w Leningradzie. Następnie przeszedł do pracy w organach partyjnych i został sekretarzem komitetu WKP(b) i partyjnym organizatorem KC WKP(b) fabryki Ludowego Komisariatu Komunikacji Drogowej im. Kaganowicza, 1935-1936 był sekretarzem komitetu WKP(b) i partyjnym organizatorem KC WKP(b) fabryki parowozów, od marca 1936 do czerwca 1937 I sekretarzem rejonowego komitetu WKP(b) w Leningradzie, a od czerwca do sierpnia 1937 kierownikiem wydziału handlu radzieckiego Komitetu Obwodowego WKP(b) w Leningradzie. Od 23 sierpnia do 17 października 1937 był p.o. II sekretarza Zachodniosyberyjskiego Komitetu Obwodowego WKP(b), od września 1937 do 7 czerwca 1938 I sekretarzem Biura Organizacyjnego KC WKP(b) na Kraj Ałtajski, od 14 czerwca 1938 do lutego 1939 I sekretarzem Ałtajskiego Komitetu Krajowego WKP(b), a 1943-1947 śledczym i pomocnikiem szefa sekcji śledczej ds. szczególnie ważnych NKGB/MGB ZSRR. 4 kwietnia 1936 został odznaczony Orderem „Znak Honoru”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]