Les Stances a Sophie

Les Stances a Sophie
	Wykonawca ścieżki dźwiękowej
	Art Ensemble of Chicago
Wydany	1970
Nagrywany	22 lipca 1970
Gatunek	jazz, free jazz, muzyka kreatywna, rhythm and blues
Długość	32:30
Wydawnictwo	EMI France (Francja), Nessa (USA
	Oceny
	AllMusic Guide ; Amazon ; AACM Music Store ;
	Album po albumie

Les Stances a Sophie – studyjny jazzowy albumu Art Ensemble of Chicago nagrany w lipcu 1970, wydany w tym samym roku przez firmę Nessa. Ścieżka dźwiękowa do filmu pod tym samym tytułem.

Historia i charakter albumu[edytuj | edytuj kod]

Album ten został nagrany podczas trzyletniego pobytu Art Ensemble of Chicago w Paryżu, który w owym okresie był mekką awangardowych jazzmanów amerykańskich^[4].

W początkowym okres pobytu (od maja 1969 r.) zespół był kwartetem bez perkusisty. W 1970 r. do zespołu na prawach członka doszedł również mieszkający w Paryżu perkusista Famoudou Don Moye i grupa stała się kwintetem. Ten trzyletni okres pobytu we Francji okazał się dla zespołu niezwykle owocnym. Grupa wydała wtedy ponad 15 albumów dla takich firm jak BYG, Freedom, Nessa, Arista i EMI. Zespół występował często także na licznych festiwalach jazzowych^[5].

Les Stances a Sophie zostały jednak nagrane w sekstecie. Szóstym muzykiem była ówczesna żona Lestera Bowiego – rhythmandbluesowa piosenkarka i pianistka – Fontella Bass. Jej największym przebojem w latach 60. była piosenka "Rescue Me".

Dodanie perkusisty i pianistki-wokalistki zmieniło konstrukcję a nawet i samo brzmienie muzyki AEC, co szczególnie jest słyszalne w "Theme de Yoyo". Nowymi elementami w muzyce zespołu stały się stały rytm perkusji i kontrabasu. Było to nieco sprzeczne z dotychczasowymi ideami AEC: grać z nastawieniem na dźwięk nie będąc ograniczonym ogólnie przyjętymi tradycyjnymi muzycznymi formami jak np. blues czy nawet jazz.

Pomysł muzyczny albumu zrodził się, gdy zaprzyjaźniony z AEC reżyser francuski Moshe Misrahi poprosił zespół o nagranie oprawy muzycznej do filmu Les Stances a Sophie. Sam zespół także miał się pojawić w tym filmie^[6]. Film jest jednak jednym z najmniej znanych dzieł francuskiej "nowej fali". Brian Olewnick – autor recenzji albumu dla All Music Guide twierdzi, że film w ogóle nie wszedł na ekrany^[7].

Album nie nosi jednak piętna, że jest tylko oprawą muzyczną, do czego zapewne przyczyniło się także i to, że grupa nagrała muzykę zanim rozpoczęło się kręcenie filmu^[8].

Muzycy[edytuj | edytuj kod]

Lester Bowie – trąbka, skrzydłówka, instrumenty perkusyjne
Roscoe Mitchell – saksofony: sopranowy, altowy i basowy, flet, klarnet, instrumenty perkusyjne
Joseph Jarman – saksofony: sopranowy, altowy, tenorowy, flet, instrumenty perkusyjne
Malachi Favors Maghostut – kontrabas, gitara basowa, instrumenty perkusyjne
Famoudou Don Moye – perkusja
Fontella Bass – śpiew, fortepian

Spis utworów[edytuj | edytuj kod]

1.	Theme de Yoyo	9:10

2.	Theme de Celine	3:04

3.	Variations sur un theme de Monteverdi (I)	3:03

4.	Variations sur un theme de Monteverdi (II)	1:50

5.	Proverbes (I)	2:39

6.	Theme amour universal	3:52

7.	Theme libre	8:49

8.	Proverbes (II)	1:23

		33:50

Opis płyty[edytuj | edytuj kod]

Data nagrań – 22 lipca 1970
Miejsce nagrania – Pathé Marconi Studios, Boulogne, Francja
Czas – 32:30
Firma nagraniowa (oryginał)

EMI France (1970) (Francja)

Nessa (USA)

Firma nagraniowa (wznowienie)

Universal Sound (2000) (WB)

Numer katalogowy – US CD11

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Les Stances a Sophie - The Art Ensemble of Chicago | Album [online], allmusic.com [dostęp 2024-04-22] (ang.).
↑ http://www.amazon.com/s/ref=nb_ss?url=search-alias%3Dpopular&field-keywords=Les+Stances+a+Sophie&x=13&y=17
↑ http://astore.amazon.com/e22digital.6/detail/B00004Y1YH
↑ Od połowy lat 60. XX w. amerykańskie poszukujące zespoły jazzowe jak i awangardowi muzycy jazzowi opuszczali USA i przenosili się do "ziemi obiecanej", którą była Europa, a zwłaszcza dwa miasta: Kopenhaga i Paryż. Przyczyną tego była konserwatywna krytyka amerykańska, która postanowiła bronić esencjonalnego wyrazu amerykańskiej kultury jakim stał się jazz, wyznaczając nieprzekraczalne granice i standardy. Niemogąc doczekać się uznania w kraju, amerykańscy jazzmani przenosili się do bardziej otwartej i nastawionej proawangardowo Europy. Iain Anderson: This Is Our Music. Ss. 49–92
↑ Tekst we wkładce do albumu
↑ Zdjęcia na okładce albumu są kadrami z filmu
↑ Film jednak został wydany na kasecie VHS Film w bazie IMDb (ang.)
↑ Tekst z wkładki do albumu

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Okładka. astore.amazon.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-16)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Wkładka do albumu
George E. Lewis: A Power Stronger Than Itself. The AACM and American Experimental Music. The University of Chicago Pres: Chicago 2008. Str. 676 ISBN 978-0-226-47695-7

[1] Les Stances a Sophie - The Art Ensemble of Chicago | Album [online], allmusic.com [dostęp 2024-04-22] (ang.).

[2] ttp://www.amazon.com/s/ref=nb_ss?url=search-alias%3Dpopular&field-keywords=Les+Stances+a+Sophie&x=13&y=17

[3] ttp://astore.amazon.com/e22digital.6/detail/B00004Y1YH

[4] Od połowy lat 60. XX w. amerykańskie poszukujące zespoły jazzowe jak i awangardowi muzycy jazzowi opuszczali USA i przenosili się do "ziemi obiecanej", którą była Europa, a zwłaszcza dwa miasta: Kopenhaga i Paryż. Przyczyną tego była konserwatywna krytyka amerykańska, która postanowiła bronić esencjonalnego wyrazu amerykańskiej kultury jakim stał się jazz, wyznaczając nieprzekraczalne granice i standardy. Niemogąc doczekać się uznania w kraju, amerykańscy jazzmani przenosili się do bardziej otwartej i nastawionej proawangardowo Europy. Iain Anderson: This Is Our Music. Ss. 49–92

[5] Tekst we wkładce do albumu

[6] Zdjęcia na okładce albumu są kadrami z filmu

[7] Film jednak został wydany na kasecie VHS Film w bazie IMDb (ang.)

[8] Tekst z wkładki do albumu

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]