Lewa Widełka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 20:00, 19 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Lewa Widełka
Ilustracja
Potok wczesną wiosną, podczas roztopów
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Potok
Długość 1,8 km
Źródło
Miejsce stok Rudych Krzyży
Wysokość

ok. 880 m n.p.m.

Współrzędne

50°13′51,7″N 16°56′56,6″E/50,231028 16,949056

Ujście
Recypient łączy się z Prawą Widełką
Miejsce

na zachód poniżej szczytu Solec

Wysokość

ok. 815 m n.p.m.

Współrzędne

50°13′41,8″N 16°56′43,4″E/50,228278 16,945389

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Lewa Widełka (dawniej niem. Linker Zweisel Graben lub Zweiselgraben) – potok w dorzeczu Odry będący jednym z dwóch cieków źródliskowych rzeki Morawki. Płynie w całości przez zalesione tereny w Górach Bialskich, w pobliżu Rezerwatu przyrody Nowa Morawa w Sudetach Wschodnich.[1]

Wypływa z południowo-zachodniego stoku Rudych Krzyży w rejonie Tokowiska z wysokości ok. 880 m n.p.m. Płynie wąską, stosunkowo głęboką doliną między Solcem na południowym wschodzie i Skalną na północnym zachodzie. Dolina wypreparowana jest w łupkach metamorficznych i gnejsach. Porasta ją w całości świerkowy las dolnoreglowy z domieszką jodły, jaworu i buka. Po ok. 1,8 km od źródła łączy się na wysokości 815 m n.p.m. z napływającą z lewej strony Prawą Widełką.

Na wysokości ok. 850 m n.p.m. zachowały się ślady dawnej zapory wodnej, która gromadziła wody w tzw. "nowej śluzie", dzięki czemu potok mógł służyć do spławiania drewna. U zbiegu Prawej i Lewej Widełki znajdowała się ponadto tzw. "stara śluza". Obydwie są najlepiej zachowanymi pozostałościami urządzeń spławnych tego typu w okolicy.

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia