Lignotuber
Lignotuber – nabrzmienie na granicy pędu i korzenia zbudowane głównie z tkanki drzewnej zawierającej znaczne ilości materiałów zapasowych, w postaci skrobi i innych węglowodanów[1]. Na nabrzmieniu występują liczne, uśpione pąki, które umożliwiają szybkie odtworzenie nadziemnej części rośliny po pożarze. Pąki chronione są przed działaniem wysokich temperatur grubą korą oraz lokalizacją tuż przy powierzchni gleby[2]. Organ jest naturalnym elementem budowy wielu roślin rosnących w klimacie śródziemnomorskim, możliwe że spełnia również inne funkcje poza odtwarzaniem pędów po pożarze[3]. Lignotuber młodych, jednorocznych drzew Eucalyptus kochii zawiera około 200 ognisk merystematycznych, z których każde może dać początek kilku pędom. U drzew 4-5-letnich liczba ognisk merystematycznych wynosi około 3000[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Susanne James, Lignotubers and burls – their structure, function and ecological significance in Mediterranean ecosystems, „The Botanical Review”, 50 (3), 1984, s. 225–266, DOI: 10.1007/BF02862633 (ang.).
- ↑ D. Verdaguer, F. Ojeda, Root starch storage and allocation patterns in seeder and resprouter seedlings of two Cape Erica (Ericaceae) species, „American Journal of Botany”, 89 (8), 2002, s. 1189–1196, DOI: 10.3732/ajb.89.8.1189, PMID: 21665719 (ang.).
- ↑ François Mesléard, Jacques Lepart, Continuous basal sprouting from a lignotuber:Arbutus unedo L. andErica arborea L., as woody Mediterranean examples, „Oecologia”, 80 (1), 1989, s. 127–131, DOI: 10.1007/BF00789941, PMID: 23494355, JSTOR: 4219018 (ang.).
- ↑ D.T. Wildy, Quantifying Above- and Below-ground Growth Responses of the Western Australian Oil Mallee, Eucalyptus kochii subsp. plenissima, to Contrasting Decapitation Regimes, „Annals of Botany”, 90 (2), 2002, s. 185–197, DOI: 10.1093/aob/mcf166, PMID: 12197516, PMCID: PMC4240411 (ang.).