Lola Szereszewska
| Imię i nazwisko |
Leonia Szereszewska |
|---|---|
| Data urodzenia |
1895 |
| Data śmierci |
1 lutego 1943 |
| Narodowość |
polska |
| Język |
polski |
| Dziedzina sztuki |
literatura |
Lola Szereszewska, właśc. Leonia Szereszewska[1], de domo Rotbard (ur. 1895, zm. 1 lutego 1943) – polsko-żydowska poetka i publicystka okresu dwudziestolecia międzywojennego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w 1895 roku[2], w rodzinie Rotbardów[3]. Była członkinią Akademickiej Korporacji Syjonistycznej „Zelotia”[4].
Autorka pięciu zbiorów poetyckich, które ukazały się m.in. nakładem wydawnictwa Gebethner i Wolff i księgarni Ferdinanda Hoesicka[1]. Jej tomiki recenzowali w prasie Stanisław Czernik, czy Bolesław Dudziński[1]. W 1917 roku jej nowela Amenophis IV została doceniona w konkursie „Sfinksa”, zaś w 1939 roku Szereszewska brała udział w plebiscycie na najlepszą książkę magazynu literackiego „Skawa”[3].
W latach 30. XX w. związała się z redakcją literacką „Chwili”[5], była także znaczącym głosem w „Szpilkach”, gdzie opublikowała m.in. zgryźliwy czterowiersz na temat Zuzanny Ginczanki[6]. W swojej publikacji o redakcji pt. Drzewo szpilkowe wspomniał o Szereszewskiej Eryk Lipiński[3]. Pod koniec lat 30. jej teksty prasowe nabrały katastroficznego tonu podsyconego obawami o przyszłość[7]. W latach 1937–1938 pisała dla warszawskich gazet „Nowy Głos” i „Ster”[8]. Jej teksty w okresie międzywojennym można było także znaleźć na łamach „Ewy”[9] „Okolicy Poetów”, „Kameny”, „Naszej Opinii”, „Ilustrowanego Dziennika Ludowego” i „Merkuriusza Polskiego Ordynaryjnego”[1]. Jej korespondencja z Karolem Wiktorem Zawodzińskim znajduje się w zbiorach Biblioteki Narodowej[10].
Zginęła 1 lutego 1943 roku wraz z córkami Dagmarą Zofią i Elżbietą Mirosławą[3]. Jej szczątki zostały pochowane w 1946 roku w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[3].
Jej wiersze ukazały się m.in. w zbiorze Międzywojenna poezja polsko-żydowska. Antologia (1996) pod redakcją Eugenii Prokop-Janiec[4].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
- Kontrasty, 1917[1][11]
- Trimurti. Fantazje historyczne, 1919[1]
- Ulica, 1930[1][12]
- Niedokończony dom, 1936[1][13]
- Gałęzie, 1938[1][14]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Gałczyńska 2019 ↓, s. 87.
- ↑ Gałczyńska 2019 ↓, s. 85.
- ↑ a b c d e Gałczyńska 2019 ↓, s. 88.
- ↑ a b Gałczyńska 2019 ↓, s. 90.
- ↑ The Literature of the Cultural Borderland, [w:] Eugenia Prokop-Janiec, Polish-Jewish Literature in the Interwar Years, Syracuse University Press, 2003, s. 16, ISBN 978-0-8156-2984-9 (ang.).
- ↑ Izolda Kiec, Oskarżona. Zuzanna Ginczanka o poetach i poetkach, [w:] Ginczanka: na stulecie poetki, Kraków 2018, s. 15, ISBN 978-83-64511-51-6.
- ↑ Gałczyńska 2019 ↓, s. 95.
- ↑ The Literature of the Cultural Borderland, [w:] Eugenia Prokop-Janiec, Polish-Jewish Literature in the Interwar Years, Syracuse University Press, 2003, s. 24, ISBN 978-0-8156-2984-9 (ang.).
- ↑ Gałczyńska 2019 ↓, s. 91.
- ↑ Katalogi Biblioteki Narodowej [online], katalogi.bn.org.pl [dostęp 2022-03-05] (pol.).
- ↑ Kontrasty [online], Katalogi Biblioteki Narodowej [dostęp 2022-03-05] (pol.).
- ↑ Ulica [online], Katalogi Biblioteki Narodowej [dostęp 2022-03-05] (pol.).
- ↑ Niedokończony dom [online], Katalogi Biblioteki Narodowej [dostęp 2022-03-05] (pol.).
- ↑ Gałęzie [online], Katalogi Biblioteki Narodowej [dostęp 2022-03-05] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Emilia Gałczyńska. Lola Szereszewska (1895–1943) – zapomniana poetka pogranicza. „Narracje o Zagładzie”. 5, s. 85–97, 2019. ISSN 2451-2133.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- twórczość Szereszewskiej dostępna w Polonie