Młynówka (dopływ Regi)
 Dolny bieg Młynówki, za elektrownią wodną | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Struga | |
| Długość | 2,4 km |
| Źródło | |
| Miejsce | Równina Gryficka, na S od Trzebiatowa |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Rega |
| Miejsce | |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie Polski  | |
Młynówka – struga[1], która oddziela się od rzeki Regi przy południowej granicy Trzebiatowa, a następnie wpada do Regi w północnej części tego miasta. Przepływa przez centrum Trzebiatowa, gdzie jest wykorzystywana do celów energetycznych.
Młynówka odchodzi od Regi od zachodniego brzegu i – podobnie jak ona – płynie w kierunku północnym pomiędzy nieużytkami i obszarem ogródków działkowych. Następnie przepływa przy południowo-wschodnich murach miejskich Starego Miasta i przy pałacu. Tuż za nim na Młynówce w 1927 roku uruchomiono małą elektrownię wodną "Trzebiatów I" o spadzie nominalnym 2,2 m. Zainstalowano w niej turbinę Francisa o mocy osiągalnej 155 kW. Elektrownia ta średnio w roku produkuje 900 MWh[2]. Obiekt został wpisany do rejestru zabytków[3].
Młynówka odchodzi z elektrowni przy północno-wschodnich murach miejskich i płynie na północny zachód, gdzie łączy się z głównym biegiem Regi w północnej części Trzebiatowa.
Kanał Młynówki wykopano w XIV wieku, biegnie od koryta Regi na południe miasta do wyspy młyńskiej. Służył on wzmocnieniu obronności miasta oraz spiętrzeniu wody przy młynach. Młyny nad Młynówką funkcjonowały do XX wieku[4].
W 1921 roku na Redze wykonano dwuwęzłowy stopień wodny dla potrzeb produkcji energii elektrycznej. Powyżej zwartej zabudowy miasta wybudowano jaz rozdzielczy, który ma za zadanie stałe piętrzenie wody w rzece i kierowanie jej w części lub w całości do Młynówki, a także bezpieczny spływ na dolny bieg rzeki Regi wód powodziowych oraz nadmiaru wód bieżącego przepływu ponad wydatek kanału energetycznego[5]. W 2002 roku tuż za węzłem wodnym na Redze uruchomiono małą elektrownię wodną "Trzebiatów II"[6].
Ponad Młynówką przechodzą trzy mosty. Pierwszy most linii kolejowej nr 402 znajduje się tuż za rozdziałem, przy południowych krańcach Trzebiatowa. Drugi most przechodzi w ciągu ulicy Dworcowej z placu Zjednoczenia. Trzeci most położony jest za elektrownią wodną i stanowi część drogi wojewódzkiej nr 102 i nr 109.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 172, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Oddział Płoty, Trzebiatów I. Elektronie Wodne sp. z o.o.. [dostęp 2009-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-14)]. (pol.).
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
- ↑ 8.4 Przemiany historyczne terenu gminy oraz charakterystyka zasobów kulturowych. W: Stowarzyszenie Pracowni Autorskich "Afix": Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Trzebiatów. UM w Trzebiatowie, 2004, s. 85.
- ↑ 7.4 Ochrona przeciw powodzi. W: Stowarzyszenie Pracowni Autorskich "Afix": Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Trzebiatów. Trzebiatów: UM w Trzebiatowie, 2004, s. 51.
- ↑ Oddział Płoty, Trzebiatów II. Elektronie Wodne sp. z o.o.. [dostęp 2009-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-14)]. (pol.).