MIDAS 10
| Indeks COSPAR |
1966-051A |
|---|---|
| Indeks NORAD |
S02200 |
| Zaangażowani | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
154 km |
| Apogeum |
3678 km |
| Okres obiegu |
125,2 min |
| Nachylenie |
90° |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
9 czerwca 1966[1] 20:10 UTC |
| Powrót do atmosfery |
3 grudnia 1966 |
| Wymiary | |
| Masa całkowita |
2000 kg |
MIDAS 10 (ang. Missile Defense Alarm System) – amerykański satelita obrony przeciwrakietowej zbudowany w ramach programu MIDAS. Zadaniem należącego do US Air Force satelity miało być wykrywanie startujących wrogich rakiet balistycznych. Wraz z nim wyniesiono także satelity SECOR 6 i ERS 16. W wyniku awarii satelita nie osiągnął planowanej orbity. Satelita znany był także jako RTS-1 (Research Test Series 1).
Budowa i działanie[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Bazując na doświadczeniach zdobytych przy budowie wcześniejszych satelitów z serii MIDAS, firma Aerojet opracowała zmodernizowaną serię satelitów tego typu. Nowe satelity zostały opracowane z myślą o wykrywaniu wrogich pocisków wystrzeliwanych z okrętów podwodnych i pocisków balistycznych średniego zasięgu. Cele te w porównaniu do pocisków dalekiego zasięgu emitowały mniej ciepła, przez co były trudniejsze do wykrycia. W celu polepszenia właściwości detekcyjnych MIDAS 10 otrzymał nowy teleskop wykrywający emisję podczerwieni pracujących silników rakietowych, w skład którego wchodziły m.in. nowe filtry optyczne i 442 detektory podczerwieni z siarczku ołowiu. Nowy teleskop dzięki zmianom, miał w porównaniu do starszych satelitów MIDAS, lepszą rozdzielczość, wynoszącą 30 sekund kątowych[2].
Misja[edytuj | edytuj kod]
Misja rozpoczęła się 9 czerwca 1966 roku, kiedy rakieta Atlas Agena D wyniosła z kosmodromu Vandenberg na niską orbitę okołoziemską 10. satelitę z serii MIDAS. Po znalezieniu się na orbicie MIDAS 10 otrzymał oznaczenie COSPAR 1966-051A. Nie doszło do drugiego odpalenia silnika członu Agena, w związku z tym satelita zamiast wejść na orbitę kołową, pozostał na tymczasowej wydłużonej eliptycznej orbicie parkingowej. Następnie człon Agena podczas prób stabilizacji, wykorzystał cały zapas paliwa rakietowego. Z powodu przebywania na niewłaściwej orbicie i braku możliwości stabilizacji nie wykonano żadnych testów możliwości optycznych satelity[3].
Satelita spłonął w atmosferze 3 grudnia 1966 roku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b MIDAS ↓.
- ↑ RTS-1 1,2,3 ↓.
- ↑ Missile defence alarm ↓, s. 24.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Missile defence alarm: The genesis of space-based infrared early warning. NRO history. [dostęp 2017-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-21)]. (ang.).
- Gunter Krebs: RTS-1 1, 2, 3 (MIDAS-RTS-1 1, 2, 3 / AFP-461). Gunter's Space Page. [dostęp 2017-08-13]. (ang.).
- Mark Wade: MIDAS. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2017-08-13]. (ang.).
- Jonathan McDowell: Master Launch Log. Jonathan's Space Home Page. [dostęp 2017-02-13]. (ang.).
- MIDAS 10. [w:] NSSDCA Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2017-08-13]. (ang.).
