Mała Góra (Góry Izerskie)
 Widok na wzniesienie od strony północnej z drogi nr 361 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
728 m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°54′34,96″N 15°16′30,22″E/50,909711 15,275061
| |
Mała Góra niem. Kleinerberg) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Zachodnich, w Górach Izerskich
Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie położone jest w Sudetach Zachodnich, w zachodniej części Gór Izerskich, na zakończeniu północnego, bocznego ramienia czes.Jindřichoveckecho hřbena, które odchodzi od Smrek czes. Smrka. Około 4,0 km na zachód od miejscowości Świeradów-Zdrój.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie w bocznym grzbiecie odchodzącym od Wysokiego Grzbietu Gór Izerskich w kierunku północnym. Charakteryzuje się wyrazistym wierzchołkiem o regularnej rzeźbie i ukształtowaniu o stromych zboczach: północnym, zachodnim i wschodnim. Wznosi się w bliskiej odległości od wzniesień: Rapická hora wznoszącym się po zachodniej stronie i Czerniawska Kopa po wschodniej stronie. Wyrasta z północnego zbocza wzniesienia Smrek czes. Smrk w kształcie wysuniętego na północ długiego garbu. Stanowi jedno z trzech wzniesień wyrastających z północnego zbocza rozległego masywu Smreka. Zbocza wschodnie i zachodnie schodzą stromo w kierunku dobrze wykształconych dolin rzecznych, które wyraźnie wydzielają wzniesienie, od zachodu dolina potoku Granicznik czes. Hraniční potok a od wschodu dolina potoku Łużyca. Zbocze południowe łagodnie przechodzi w północne strome zbocza wzniesienia Smreka (1124 m n.p.m.), od którego oddzielone jest niewielkim wypłaszczeniem. Po północnej stronie wzniesienia prowadzi droga nr 361 do byłego przejścia granicznego z Czechami Czerniawa-Zdrój-Nové Město pod Smrkem. Od południa wzniesienie góruje nad Ulickiem, niewielką częścią miasta Świeradów-Zdrój. Położenie wzniesienia oraz kształt czyni wzniesienie rozpoznawalnym w terenie.
Budowa geologiczna[edytuj | edytuj kod]
Masyw Małej Góry położone jest w obrębie bloku karkonosko-izerskiego, w północnej części metamorfiku izerskiego. Podłoże wzniesienie zbudowane jest z gnejsów i granitognejsów. Szczyt i zbocza wzniesienia pokrywa warstwa młodszych osadów: glin, żwirów, piasków i lessów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich i osadów powstałych w chłodnym, peryglacjalnym klimacie.
Roślinność[edytuj | edytuj kod]
Wierzchołek i zbocza wzniesienia porasta w większości naturalny las mieszany regla dolnego, a w partiach szczytowych świerkowy z niewielką domieszką drzew liściastych. Północne zbocze poniżej poziomu 420 m n.p.m. zajmują łąki i pola uprawne.
Inne[edytuj | edytuj kod]
Podnóżem wschodniego zbocza wzdłuż potoku Granicznik przebiega granica polsko-czeska.
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
- U północnego podnóża wzniesienia na poziomie 530 m n.p.m. w bliskiej odległości od drogi nr 361 położone jest Źródło Cesarza Józefa, przy którym 23.08.1779 r. odpoczywał Cesarz Józef II[1].
- Na północno-zachodnim zboczu na poziomie 590 m n.p.m. znajduje się niewielka grupa skalna.
Zobacz[edytuj | edytuj kod]
- Potok oznaczony na mapach i w przewodnikach nazwą Granicznik czes. Hraniční potok zgodnie z mapą Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we Wrocławiu nazywa się Łużyca[2].
- Potok oznaczony na mapach i w przewodnikach nazwą Łużyca zgodnie z mapą Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we Wrocławiu nazywa się Strużyna[2].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Północnym podnóżem prowadzi szlak turystyczny
zielony – prowadzący ze Smreka do Pobiednej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 1 Góry Izerskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa – Kraków 1989, ISBN 83-7005-095-6
- Góry Izerskie, mapa turystyczna, skala 1:50 000, Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2008/2009, wyd. V, ISBN 978-83-60975-68-8