Maja Ganina
| Data i miejsce urodzenia |
12 lipca 1947 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 kwietnia 2005 |
| Zawód, zajęcie |
prozaiczka |
| Narodowość |
rosyjska / radziecka |
Maja Anatoljewna Ganina (ros. Майя Анатольевна Ганина) (ur. 12 lipca 1947 w Leningradzie, zm. 15 kwietnia 2005 w Tależu) – rosyjska pisarka, prozaiczka.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Rodzice pracowali w Sądzie Najwyższym ZSRR. Po rozwodzie rodziców była wychowywana przez ojca. Ukończyła Moskiewskie Kolegium Inżynierskie (1946), pracowała w biurze projektowym i jako brygadzista w Zakładzie imienia Lichaczowa (ZiŁ)[1].
W 1954 roku ukończyła Instytut Literacki im. Gorkiego[1].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Wydała m.in. zbiór szkiców i opowieści Pierwsze próby (ros. Первые испытания, 1955), opowiadających o losach rodziny robotniczej, zbiory opowiadań Szukam cię człowieku (ros. Я ищу тебя, человек…, 1963) i Po co wycięto kasztany oraz powieści, w tym produkcyjniaki, np. Sto moich żywotów (ros. Сто жизней моих, 1982)[1].
W swoich utworach Ganina podejmuje różnorodną tematykę, zawsze nawiązującą do własnych doświadczeń życiowych. W postaciach głównych bohaterek można zauważyć wiele cech autobiograficznych. Interesuje ją postawa społeczna i etyczna człowieka. Ocenia ją z pozycji romantycznego maksymalizmu. Jej bohaterowie znajdują się w sytuacjach krańcowych, stają na rozdrożu, a ich losy są pogmatwane. Niespokojne charaktery skłaniają bohaterów do radykalnych zmian, do ciągłego poszukiwania[1].
Jest autorką scenariusza do filmu Jeszcze nie wieczór (ros. Ещё не вечер) z 1975[2].
Zmarła 15 kwietnia 2005[3] we wsi Tależ w rejonie czechowskim.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Słownik pisarzy rosyjskich. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1994, s. 127.
- ↑ Eshchyo ne vecher w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Katalog BnF. BnF. [dostęp 2021-03-14].