Marek Koprowski
| Data i miejsce urodzenia |
1 września 1947 |
|---|---|
| Data śmierci |
17 kwietnia 2009 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
publicysta |
Marek Andrzej Koprowski ps. „Mateusz Kruk” (ur. 1 września[1][2] 1947[3][1] w Piechowicach k. Szklarskiej Poręby[2], zm. 17 kwietnia[1] 2009[3][4][1]) – polski literat, pisarz, poeta, dziennikarz[4].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Przed rozpoczęciem pracy dziennikarskiej pracował jako drwal, malarz, robotnik i wychowawca młodzieży. W 1982 zadebiutował w „Życiu Literackim”. Studiował w latach 1982–1984 scenopisarstwo w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, lecz studiów nie ukończył. W latach 1986–1987 był członkiem zespołu tygodnika pracy twórczej młodzieży „Radar”, jednocześnie w latach 1986–1991[2] dziennikarzem tygodnika „Odgłosy”[4].
W latach 1986–1991 był zastępcą rzecznika dyscyplinarnego Krajowego Klubu Reportażu[2]. W 1990 był zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika „Bestseller”[2]. Od 1993[2] współtworzył tygodnik „Angora”, w którym pracował jako dziennikarz, redaktor[4] oraz sekretarz redakcji[2]. Na łamach „Angory” opublikował autobiograficzny cykl felietonów pt. Spowiedź praktykującego alkoholika nt. jego walki z alkoholizmem[5][6]. Był autorem bajki „Jak morze wybrało się za sójkę” oraz tworzył eseje, reportaże, felietony, sprawozdania, wywiady, humoreski i recenzje literackie[4]. Był redaktorem „Solidarności Ziemi Łódzkiej”[7]. Wraz z Januszem Wieczorkiem wydawał pismo satyryczne „Szmata”[8].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Był synem pisarza – Jana Koprowskiego[9][10]. Jego braćmi byli: Jacek Koprowski i artysta plastyk Szymon Koprowski, przyrodnim bratem zaś – poeta Bohdan Drozdowski[9]. Jego synem jest publicysta – Mateusz Koprowski (ur. 1981)[10]. Został pochowany na cmentarzu komunalnym „Zarzew” w Łodzi (kw. 10, rz. 23, gr. 8)[3].
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
W 2022 Rada Miejska w Łodzi nadała imię Marka Koprowskiego bezimiennej ulicy w sąsiedztwie ul. Konstantynowskiej na Brusie[4].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Marek Koprowski [online], cmentarzekomunalne.lodz.systkom.pl [dostęp 2023-03-23].
- ↑ a b c d e f g Elżbieta Ciborska, Leksykon polskiego dziennikarstwa, Elipsa, 2000, ISBN 978-83-7151-330-5 [dostęp 2023-03-23] (pol.).
- ↑ a b c Szlakiem pamięci. Wydanie II uzupełnione, Łódź, październik 2015.
- ↑ a b c d e f Rada Miejska w Łodzi, Uchwała nr LXV/1941/22 Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 14 września 2022 r. w sprawie nadania ulicy nazwy Marka Koprowskiego [online], 14 września 2022.
- ↑ Marek Koprowski [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2023-03-23] (pol.).
- ↑ Okładka Angory [online], Angora [dostęp 2023-03-23].
- ↑ Paulina Adryańczyk, Słowo w trzech odsłonach „Solidarność Ziemi Łódzkiej” 1980–1991, „Kronika Miasta Łodzi” (4), bc.wbp.lodz.pl, 2005 [dostęp 2023-03-23].
- ↑ Lucjusz Włodkowski, Dzieje łódzkich mediów, „Kronika Miasta Łodzi” (1/2), bc.wbp.lodz.pl, 1999 [dostęp 2023-03-23].
- ↑ a b Karol Czejarek, Rozmowa z Szymonem – synem Jana Koprowskiego. „Nie wszystek człowiek umiera!” [online], Przegląd Dziennikarski [dostęp 2023-03-23] (pol.).
- ↑ a b Mateusz Koprowski, Author at Liberté! [online], Liberté! [dostęp 2023-03-23] (pol.).
- ↑ Marek Koprowski, Szymon Koprowski, Jak morze wybrało się za sójkę, Łódź: Wyd. Łódzkie, 1987, ISBN 978-83-218-0614-3 [dostęp 2023-03-23].
- ↑ Marek Koprowski, Spowiedź praktykującego alkoholika, Biblioteka Tygodnika Angora, Łódź: Wydawnictwo Westa-Druk Mirosław Kuliś, 2010, ISBN 978-83-911497-7-5 [dostęp 2023-03-23].