Marie Collonvillé

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marie Collonvillé
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1973
Amiens

Wzrost

163 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Halowe mistrzostwa świata
brąz Birmingham 2003 pięciobój
Igrzyska śródziemnomorskie
złoto Almeria 2005 siedmiobój
brąz Bari 1997 siedmiobój
Igrzyska frankofońskie
srebro Ottawa 2001 siedmiobój
Uniwersjada
brąz Katania 1997 skok wzwyż
brąz Katania 1997 siedmiobój
Multimedia w Wikimedia Commons

Marie Collonvillé (ur. 23 listopada 1973 w Amiens[1][2]) – francuska lekkoatletka, wieloboistka, medalistka halowych mistrzostw świata, mistrzyni igrzysk śródziemnomorskich i frankofońskich, dwukrotna olimpijka. Z powodzeniem startowała również w skoku wzwyż.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Zajęła 19. miejsce w siedmioboju na mistrzostwach Europy w 1994 w Helsinkach[3] i 5. miejsce w tej konkurencji na uniwersjadzie w 1995 w Fukuoce[4]. Na halowych mistrzostwach świata w 1997 w Paryżu zajęła 8. miejsce w pięcioboju[5].

Zdobyła brązowy medal w siedmioboju na igrzyskach śródziemnomorskich w 1997 w Bari[6]. Zajęła 12. miejsce w tej konkurencji na mistrzostwach świata w 1997 w Atenach[7]. Zdobyła brązowe medale w skoku wzwyż i w siedmioboju na uniwersjadzie w 1997 w Katanii[8]. Zajęła 5. miejsce w pięcioboju na halowych mistrzostwach Europy w 1998 w Walencji[9].

Zwyciężyła w siedmioboju w pucharze Europy w wielobojach w 1998 w Tallinnie[10]. Zajęła w tej konkurencji 8. miejsce na mistrzostwach Europy w 1998 w Budapeszcie[11] i 9. miejsce na mistrzostwach świata w 1999 w Sewilli[12]. Nie ukończyła pięcioboju na halowych mistrzostwach Europy w 2000 w Gandawie[13]. Zwyciężyła w siedmioboju na igrzyskach frankofońskich w 2001 w Ottawie[14]. Zajęła 11. miejsce w tej konkurencji na mistrzostwach świata w 2001 w Edmonton[12].

Zdobyła brązowy medal w pięcioboju na halowych mistrzostwach świata w 2003 w Birmingham, przegrywając jedynie z Caroliną Klüft ze Szwecji i Natallą Sazanowicz z Białorusi[15]. Zajęła 7. miejsce w siedmioboju na igrzyskach olimpijskich w 2004 w Atenach[1] i 6. miejsce w pięcioboju na halowych mistrzostwach Europy w 2005 w Madrycie[16]. Zwyciężyła w siedmioboju na igrzyskach śródziemnomorskich w 2005 w Almeríi[6], a na mistrzostwach świata w 2005 w Helsinkach 6. miejsce w tej konkurencji[17]. Nie ukończyła siedmioboju na mistrzostwach Europy w 2006 w Göteborgu[18], zajęła w nim 9. miejsce na mistrzostwach świata w 2007 w Osace[19] i 11. miejsce na igrzyskach olimpijskich w 2008 w Pekinie[1].

Była mistrzynią Francji w skoku wzwyż w 1997 oraz w siedmioboju w 1995, 1999, 2001 i 2002, a także brązową medalistką w skoku wzwyż w 1996, 2000, 2002, 2004, 2005 i 2008 oraz w siedmioboju w 1996. W hali była mistrzynią w skoku wzwyż w 1999, 2002 i 2009, w skoku w dal w 2008 oraz w pięcioboju w 1996, 1999, 2003, 2004 i 2006, a także brązową medalistką w skoku wzwyż w 2002 oraz w pięcioboju w 1994 i 1997[2][20][21][22].

25 i 26 września 2004 w Talence ustanowiła pierwszy oficjalny rekord świata w dziesięcioboju kobiet z rezultatem 8150 punktów[23]. 14 marca 2003 w Birmingham ustanowiła halowy rekord Francji w pięcioboju z wynikiem 4644 pkt[20].

Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]

Rekordy życiowe Collonvillé[2][24]:

  • skok wzwyż – 1,94 m (31 sierpnia 1997, Katania)
  • skok w dal – 6,67 m (26 sierpnia 2007, Osaka)
  • siedmiobój – 6350 pkt (14 września 1997, Talence)
  • dziesięciobój – 8150 pkt (26 września 2004, Talence)
  • pięciobój (hala) – 4644 pkt (14 marca 2003, Birmingham)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Marie Collonvillé [online], olympedia.org [dostęp 2022-11-05] (ang.).
  2. ↑ a b c MARIE COLLONVILLE [online], Fédération Française d’Athlétisme [dostęp 2022-11-06] (fr.).
  3. ↑ European Athletics Championships Munich 2022 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 633 [dostęp 2022-11-06] (ang.).
  4. ↑ Gilbert Rosillo, Universiades Turin (ITA) 1959 à Naples 2019. Participation des athlètes français par années [online], cdm.athle.com, 9 sierpnia 2019 [dostęp 2022-11-06] (fr.).
  5. ↑ World Athletics Statistics Handbook. World Athletics Indoor Championships Belgrade 2022 [online], World Athletics, s. 172–173 [dostęp 2022-11-06] (ang.).
  6. ↑ a b Mediterranean Games [online], GBRAtheltics [dostęp 2022-11-06] (ang.).
  7. ↑ World Athletics Championships Oregon 22. Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 379–380 [dostęp 2022-11-06] (ang.).
  8. ↑ World Student Games (Universiade – Women) [online], GBRAtheltics [dostęp 2022-11-06] (ang.).
  9. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 481 [dostęp 2022-11-06] (ang.).
  10. ↑ European Combined Events Cup [online], GBRAtheltics [dostęp 2022-11-06] (ang.).
  11. ↑ European Athletics Championships Munich 2022 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 645 [dostęp 2022-11-06] (ang.).
  12. ↑ a b World Athletics Championships Oregon 22. Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 380 [dostęp 2022-11-06] (ang.).
  13. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 474 [dostęp 2022-11-06] (ang.).
  14. ↑ Francophone Games [online], GBRAtheltics [dostęp 2022-11-06] (ang.).
  15. ↑ World Athletics Statistics Handbook. World Athletics Indoor Championships Belgrade 2022 [online], World Athletics, s. 173 [dostęp 2022-11-06] (ang.).
  16. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 494 [dostęp 2022-11-06] (ang.).
  17. ↑ World Athletics Championships Oregon 22. Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 381 [dostęp 2022-11-06] (ang.).
  18. ↑ European Athletics Championships Munich 2022 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 669 [dostęp 2022-11-06] (ang.).
  19. ↑ World Athletics Championships Oregon 22. Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 381–382 [dostęp 2022-11-06] (ang.).
  20. ↑ a b Gérard Dupuy, DICTIONNAIRE DE L'ATHLÉTISME FRANÇAIS. FEMININES (Abderrhamane à Duvivier) [online], cdm.athle.com, 25 października 2021, s. 24–25 [dostęp 2022-11-05] (fr.).
  21. ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1991 à 1998 [online], cdm.athle.com, 5 maja 2022, s. 110, 172, 178, 188, 196, 201, 218, 227, 238 [dostęp 2022-11-05] (fr.).
  22. ↑ Championnats de France de 1999 à 2003 [online], Fédération Française d’Athlétisme [dostęp 2022-11-05] (fr.).
  23. ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 349 [dostęp 2022-11-06] (ang.).
  24. ↑ Marie Collonvillé w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2022-11-06].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marie_Collonvillé&oldid=71733858”