Marie Darrieussecq

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marie Darrieussecq
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 stycznia 1969
Bajonna

Język

francuski

Alma Mater

École normale supérieure w Paryżu

Dziedzina sztuki

literatura

Ważne dzieła

Świństwo

Nagrody

Prix Médicis

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Marie Darrieussecq (ur. 3 stycznia[1] 1969 w Bajonnie[2]) – francuska pisarka, laureatka Prix Médicis.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z Baskonii. Ukończyła École normale supérieure w Paryżu, po czym napisała doktorat o autofikcji[3] pod tytułem Moments critiques dans l’autobiographie contemporaine. Ironie tragique et autofiction chez George Perec, Michel Leiris, Serge Doubrovsky et Hervé Guibert[4]. Wykładała na Uniwersytecie w Lille[5].

W 1996 ukazał się jej debiut, który napisała w ciągu sześciu tygodni[3]: groteskowa powieść Świństwo, której bohaterka – piękna masażystka – pod wpływem otoczenia zmienia się w świnię[6]. Książka jest satyrą na prawicowy ekstremizm, fanatyków New Age i nadmierną poprawność polityczną[7]. Powieść zdobyła znaczny rozgłos: została przełożona na 35 języków[2], a jej francuski nakład przekroczył milion egzemplarzy[6]. Świństwo wywołało także falę skrajnych reakcji. Darrieussecq otrzymywała emocjonalne listy, w których znalazły się pogróżki, a nawet próbka włosów łonowych[5].

W dwóch kolejnych powieściach – Naissance des fantômes oraz Le Mal de mer – Darrieussecq przyjęła bardziej stonowaną konwencję[7]. Jej książka o żałobie Tom est mort (2007) spotkała się z zarzutem „psychologicznego plagiatu” ze strony Camille Laurens, która stwierdziła, iż Darrieussecq wykorzystała jej ból po stracie dziecka. Oskarżenie nie zostało potwierdzone, a wydawnictwo Darrieussecq, które dotychczas wydawało także Laurens, rozwiązało z oskarżającą kontrakt[6].

W 2013 Darrieussecq otrzymała Prix Médicis oraz Prix des Prix za powieść Il faut beaucoup aimer les hommes[2][3].

Jej proza często dotyczy tematów tabu, w szczególności związanych z seksualnością kobiet[6]. Pisze regularnie dla magazynów kulturalnych, a także dla periodyków „Libération” i „Charlie Hebdo”[2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • 1996: Truismes; pol.:
  • 1998: Naissance des fantômes[6]
  • 1999: Le Mal de mer[1]
  • 2002: Le Bébé (literatura faktu o macierzyństwie)[5]
  • 2003: White[6]
  • 2007: Tom est mort[6]
  • 2011: Clèves[6]
  • 2013: Il faut beaucoup aimer les hommes[6]
  • 2016: Être ici est une splendeur[8]
  • 2017: Notre vie dans les forêts[8]
  • 2019: La mer à l’envers[8]
  • 2021: Pas dormir[9]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Marie Darrieussecq - Sa bio et toute son actualité - Elle [online], elle.fr [dostęp 2019-12-08] (fr.).
  2. ↑ a b c d Marie Darrieussecq [online], Text Publishing [dostęp 2019-12-08].
  3. ↑ a b c Marie Darrieussecq [online], frenchculture.org [dostęp 2019-12-08] (ang.).
  4. ↑ Marie Darrieussecq, Moments critiques dans l’autobiographie contemporaine: l’ironie tragique et l’autofiction chez Serge Doubrovsky, Hervé Guibert, Michel Leiris et Georges Perec, Lille 1998, OCLC 490147823 [dostęp 2019-12-08] (fr.).
  5. ↑ a b c Jasper Rees, A writer’s life: Marie Darrieussecq, „The Telegraph”, 29 maja 2005, ISSN 0307-1235 [dostęp 2019-12-08] (ang.).
  6. ↑ a b c d e f g h i Gerard Elson, Conversation with Marie Darrieussecq [online], Kill Your Darlings [dostęp 2019-12-08] (ang.).
  7. ↑ a b Gill Rye, Michael Worton, Women’s Writing in Contemporary France: New Writers, New Literatures in the 1990s, Manchester University Press, 2002, s. 142, ISBN 978-0-7190-6227-8 [dostęp 2019-12-08] (ang.).
  8. ↑ a b c Marie Darrieussecq. Biographie, actualités et émissions France Culture [online], France Culture [dostęp 2019-12-08] (fr.).
  9. ↑ Pas dormir - Marie Darrieussecq [online], Editions P.O.L [dostęp 2021-11-19].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marie_Darrieussecq&oldid=73702420”