Mała Ślęza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mała Ślęza
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Rzeka
Długość 40,7 km
Źródło
Miejsce północno-zachodni stok Babiej Góry na Wzgórzach Dobrzenieckich powyżej miejscowości Ciepłowody
Wysokość

324 m n.p.m.

Współrzędne

50°39′02″N 16°52′42″E/50,650556 16,878333

Ujście
Recypient Ślęza
Miejsce

w okolicy Bartoszowa

Współrzędne

50°53′06″N 16°58′48″E/50,885000 16,980000

Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast po prawej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Mała Ślęza (niem. Kleine Lohe) – rzeka w Polsce, prawy, największy dopływ Ślęzy w dorzeczu Odry, jedna z dłuższych rzek Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich. Długość Małej Ślęzy wynosi 40,7 km.[1]

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Źródła rzeki położone są na wysokości 325 m n.p.m. na północno-zachodnim stoku Babiej Góry na Wzgórzach Dobrzenieckich, w okolicy wsi Kobyla Głowa. Zasadniczy kierunek biegu rzeki jest północno-zachodni, w dolnym biegu rzeka płynie południkowo, równolegle do Wzgórz Dobrzenieckich, w środkowym biegu skręca w kierunku północno-wschodnim, w górnym biegu w okolicach miejscowości Górzec, dużym zakolem skręca na północny zachód i płynie w kierunku ujścia do Ślęzy, do której uchodzi w okolicy miejscowości Bartoszowa. Jest to rzeka zbierająca wody ze wschodnich zboczy Wzgórz Dobrzenieckich, zachodnich zboczy Wzgórz Lipowych i Równiny Wrocławskiej. Rzeka w większości swojego biegu nieuregulowana.

Dopływy:

  • Żelowicka Struga
  • Janowicki Potok

Historia[edytuj | edytuj kod]

Groźna powódź spowodowana przez rzekę miała miejsce w lipcu 1997.

Nazwę Mała Ślęza ustalono urzędowo w 1951 roku, zastępując niemiecką nazwę Kleine Lohe[2].

W pierwszej dekadzie XXI wieku planowano w ramach programu małej retencji budowę w rejonie Maleszowa zapory wodnej o wysokości 11,11 m i długości 338 m. Utworzony zbiornik retencyjny miał mieć pojemność użytkową 2,3 mln m³ i pojemność całkowitą 5,6 mln m³[3].

Miejscowości nad Małą Ślęzą[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Encyklopedia. [dostęp 2012-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-30)].
  2. M.P. z 1951 r. nr 62, poz. 825, s. 819) Zarządzenie nr 115 Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 czerwca 1951 r.
  3. A. Balajweder, J. Kowalski, Stateczność zapory ziemnej zbiornika wodnego posadowionej na podłożu gruntów słabych, „Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich”, 08/1, 2010 [dostęp 2022-12-28].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • A.Kwiatkowska, M.Brzeziński; Wzgórza Niemczańsko-Strzelińskie: mapa turystyczna,Skala 1:60 000; Wyd.:P.P.W.K.; Warszawa, Wrocław; 1984; Nr bibl. Nar. PB 3190/84

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]