Mała Ślęza
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Województwo | |
Rzeka | |
Długość | 40,7 km |
Źródło | |
Miejsce | północno-zachodni stok Babiej Góry na Wzgórzach Dobrzenieckich powyżej miejscowości Ciepłowody |
Wysokość |
324 m n.p.m. |
Ujście | |
Recypient | Ślęza |
Miejsce |
w okolicy Bartoszowa |
Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie Polski |
Mała Ślęza (niem. Kleine Lohe) – rzeka w Polsce, prawy, największy dopływ Ślęzy w dorzeczu Odry, jedna z dłuższych rzek Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich. Długość Małej Ślęzy wynosi 40,7 km.[1]
Przebieg
Źródła rzeki położone są na wysokości 325 m n.p.m. na północno-zachodnim stoku Babiej Góry na Wzgórzach Dobrzenieckich, w okolicy wsi Kobyla Głowa. Zasadniczy kierunek biegu rzeki jest północno-zachodni, w dolnym biegu rzeka płynie południkowo, równolegle do Wzgórz Dobrzenieckich, w środkowym biegu skręca w kierunku północno-wschodnim, w górnym biegu w okolicach miejscowości Górzec, dużym zakolem skręca na północny zachód i płynie w kierunku ujścia do Ślęzy, do której uchodzi w okolicy miejscowości Bartoszowa. Jest to rzeka zbierająca wody ze wschodnich zboczy Wzgórz Dobrzenieckich, zachodnich zboczy Wzgórz Lipowych i Równiny Wrocławskiej. Rzeka w większości swojego biegu nieuregulowana, w okresach wzmożonych opadów i wiosennych roztopów stwarza poważne zagrożenie powodziowe. Kilkakrotnie występowała z brzegów zalewając przyległe miejscowości.
Dopływy:
- Żelowicka Struga
- Janowicki Potok
Historia
Groźna powódź spowodowana przez rzekę miała miejsce w lipcu 1997.
Nazwę Mała Ślęza ustalono urzędowo w 1951 roku, zastępując niemiecką nazwę Kleine Lohe[2].
Miejscowości nad Małą Ślęzą
- Ciepłowody
- Dobrzenice
- Kowalskie
- Prusy
- Górzec
- Bierzyn
- Borów
- Ludów Śląski
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Encyklopedia
- ↑ M.P. z 1951 r. nr 62, poz. 825, s. 819) Zarządzenie nr 115 Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 czerwca 1951 r.
Bibliografia
- A.Kwiatkowska, M.Brzeziński; Wzgórza Niemczańsko-Strzelińskie: mapa turystyczna,Skala 1:60 000; Wyd.:P.P.W.K.; Warszawa, Wrocław; 1984; Nr bibl. Nar. PB 3190/84