Medon apicalis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Medon apicalis
(Kraatz, 1857)
Ilustracja
Imago
Ilustracja
Edeagus
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

kusakowate

Podrodzina

żarlinki

Plemię

Paederini

Podplemię

Medonina

Rodzaj

Medon

Gatunek

Medon apicalis

Medon apicalisgatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.

Gatunek ten został opisany w 1857 roku przez Ernsta Gustava Kraatza jako Lithocharis apicalis[1].

Chrząszcz o ciele długości od 3,5 do 4 mm, ubarwiony rdzawobrunatnie z brunatnoczarnymi głową i wierzchołkami pokryw oraz rdzawożółtymi czułkami, aparatem gębowym i odnóżami. Długość i szerokość głowy są nie większe niż przedplecza. Punktowanie na głowie jest bardzo gęste, przedplecza małe i płytkie, pokryw gęste i ziarenkowate, a odwłoka gęste i delikatne. Warga górna ma przednią krawędź z dwoma małymi ząbkami i niegłębokim wgłębieniem między nimi. Odnóża tylnej pary mają stopy znacznie krótsze niż golenie. Odwłok samca ma piąty sternit o tylnym brzegu dwuzatokowo wyciętym, a szósty sternit z tylną krawędzią zatokowato wykrojoną[2].

Owad znany z Portugalii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Szwajcarii, Austrii, Włoch[1], Polski[3], Czech, Słowacji, Węgier, Chorwacji, Macedonii, Grecji, Azorów, Madery, Wysp Kanaryjskich, kontynentalnej Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Medon apicalis. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-02-02].
  2. Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 c Kusakowate - Staphylinidae: Kiepurki - Euaesthetinae, Żarlinki - Paederinae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1965.
  3. M. Stanoch-Podbylska, A. Nowosad: Materiały do znajomości chrząszczy kusakowatych (Staphylinidae, Coleoptera) Wielkopolskiego Parku Narodowego (Rejon badawczy: Mosina, Niwka, Sowiniec). W: Drugie Sympozjum Staphylinidae. Poznań – Jeziory: 2001, s. 29-30.