Michał Dżugan

Michał Dżugan
Data urodzenia	8 sierpnia 1914
Data śmierci	3 lutego 1996
Miejsce spoczynku	Cmentarz Centralny w Sanoku
Miejsce zamieszkania	Sanok
Narodowość	polska
Małżeństwo	Genowefa
	Odznaczenia

Michał Dżugan (ur. 8 sierpnia 1914, zm. 3 lutego 1996) – polski urzędnik, polityk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 8 sierpnia 1914 w Sanoku jako syn Grzegorza^[1]. Jego bratem był Włodzimierz Dżugan (1910-1940), oficer Wojska Polskiego, urzędnik, ofiara zbrodni katyńskiej^[2]^[3].

Po zakończeniu II wojny światowej i nastaniu Polski Ludowej w 1946 działał w grupie organizującej w Lesku referendum ludowe i zabezpieczającej lokale wyborcze^[4]. Pomiędzy 1944 i 1950 zasiadał w zarządzie magistratu miasta Sanoka jako przedstawiciel PPR^[5]^[6]. Do 1957 zasiadał w Kolegium Karno-Orzekającym w Sanoku^[7].

Michał Dżugan zmarł 3 lutego 1996. Jego żoną była Genowefa (1923-2013). Oboje zostali pochowani na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1985)^[8]^[9]
Brązowy Krzyż Zasługi (1946, za zasługi położone w realizacji świadczeń rzeczowych)^[10]
Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (1999)^[11]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Krośnie (1975) 1983-1990. Michał Dżugan. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2016-03-04].
↑ Włodzimierz Dżugan. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2016-01-29].
↑ Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 209. [dostęp 2016-01-29].
↑ Choć niszczono lokale i terroryzowano ludzi. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 33 (432) z 20-30 listopada 1987.
↑ Stanisław Dobrowolski. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Kształtowanie się władzy w Sanoku w latach 1944-1950. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 128, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
↑ Andrzej Brygidyn, W latach powojennych. W dobie stalinowskiego terroru w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 783.
↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 160, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
↑ Zanim ruszą 1-majowe pochody. Wojewódzkie akademie i koncerty. Krośnieńskie. „Nowiny”, s. 75, Nr 100 z 30 kwietnia – 1 maja 1985.
↑ Marian Struś. Wojewódzka akademia 1-majowa w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 14 (341) z 10-20 maja 1985.
↑ M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 131
↑ M.P. z 1995 r. nr 57, poz. 627

[1] Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Krośnie (1975) 1983-1990. Michał Dżugan. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2016-03-04].

[2] Włodzimierz Dżugan. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2016-01-29].

[3] Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 209. [dostęp 2016-01-29].

[4] Choć niszczono lokale i terroryzowano ludzi. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 33 (432) z 20-30 listopada 1987.

[5] Stanisław Dobrowolski. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Kształtowanie się władzy w Sanoku w latach 1944-1950. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 128, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.

[6] Andrzej Brygidyn, W latach powojennych. W dobie stalinowskiego terroru w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 783.

[7] Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 160, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.

[8] Zanim ruszą 1-majowe pochody. Wojewódzkie akademie i koncerty. Krośnieńskie. „Nowiny”, s. 75, Nr 100 z 30 kwietnia – 1 maja 1985.

[9] Marian Struś. Wojewódzka akademia 1-majowa w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 14 (341) z 10-20 maja 1985.

[10] M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 131

[11] M.P. z 1995 r. nr 57, poz. 627

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]