Michał Zienkiewicz
 tytularny generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
25 Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
dowódca pułku piechoty |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Michał Zienkiewicz (ur. 21 listopada?/3 grudnia 1868 w Carskim Siole, zm. 1959 w Kielcach) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Carskim Siole, w rodzinie Władysława i Antoniny z Michałowskich[1]. Uczył się w Korpusie Kadetów w Petersburgu, a następnie w Wileńskiej Szkole Junkrów Piechoty w Wilnie[2]. Od 1890 roku zawodową służbę wojskową pełnił w 255 Leśnym Rezerwowym pułku piechoty w Saratowie, który 20 lutego 1910 roku został wcielony do 185 pułku piechoty ze składu 47 Dywizji Piechoty. Następnie pełnił służbę w Twierdzy Sweaborg[3]. W 1913 roku ukończył Oficerską Szkołę Strzelecką (ros. Офицерская стрелковая школа) w Oranienbaumie, która przygotowywała kapitanów do dowodzenia batalionem[3][2]. W czasie I wojny światowej dowodził batalionem, a następnie pułkiem. Został ciężko ranny w walkach pod Hrubieszowem[3][2]. W grudniu 1917 roku wstąpił do II Korpusu Polskiego w Rosji[2].
W czasie wojny z bolszewikami dowodził 25 pułkiem piechoty (od 7 lutego 1919 roku do 16 kwietnia 1920 roku)[4], a następnie XIII Brygadą Piechoty (od 15 czerwca do lipca 1920 roku)[5]. 15 lipca 1920 roku został Okręgowym Inspektorem Armii Ochotniczej na Okręg Generalny „Łódź”[6]. Następnie był pomocnikiem komendanta kursów oficerskich w Rembertowie[3][7]. Później powierzono mu zadanie organizacji szkoły w Zambrowie, przeznaczonej do kształcenia personelu Batalionów Celnych[3][8]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Białystok”, a jego oddziałem macierzystym był 25 pułk piechoty[9].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 25 pp[10]. W latach 1923–1924 był komendantem Powiatowej Komendy Uzupełnień Białystok, pozostając oficerem nadetatowym 42 pułku piechoty w Białymstoku[11]. 3 lipca 1924 roku ogłoszono jego przeniesienie do Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto I na stanowisko komendanta[12][13]. 10 sierpnia 1924 roku objął obowiązki komendanta. We wrześniu 1925 roku został przydzielony do macierzystego 42 pp z pozostawieniem w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie[14]. 21 grudnia 1925 roku Prezydent RP nadał mu stopień generała brygady, wyłącznie z prawem do tytułu, z dniem przeniesienia w stan spoczynku – 28 lutego 1926 roku[15]. Mieszkał w Warszawie[16][17]. Zmarł w 1959 roku w Kielcach. Został pochowany na cmentarzu Starym.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 4614 – 27 grudnia 1921 roku[18][19]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 368, autor jako datę urodzenia podał 21 listopada 1868 roku.
- ↑ a b c d Stawecki 1994 ↓, s. 368.
- ↑ a b c d e Nowy komendant ↓.
- ↑ Juszkiewicz 1928 ↓, s. 6.
- ↑ Jarno 2003 ↓, s. 104.
- ↑ Obrona Państwa 1923 ↓, s. 107.
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 368 wg autora był komendantem kursu aplikacyjnego w Rembertowie.
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 368 wg autora był komendantem szkoły Straży Granicznej w Zambrowie.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 95, 973.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 19.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 248, 395, 1460.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 62 z 3 lipca 1924 roku, s. 369.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 229, 339, 1351.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 96 z 25 września 1925 roku, s. 522.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 137 z 28 grudnia 1925 roku, s. 741, 743.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 882.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 322.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 27 grudnia 1921 roku, s. 1723.
- ↑ Juszkiewicz 1928 ↓, s. 36.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Witold Jarno: Okręg Generalny Nr III Kielce w latach 1918-1921. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2003. ISBN 83-88679-31-7.
- Władysław Juszkiewicz: Zarys historii wojennej 25-go Pułku Piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Obrona Państwa w 1920 roku. Księga sprawozdawczo-pamiątkowa Generalnego Inspektoratu Armii Ochotniczej i Obywatelskich Komitetów Obrony Państwa. Władysław Ścibor-Rylski (red.). Warszawa: Obywatelski Komitet Wykonawczy Obrony Państwa w Warszawie, 1923.
- Nowy komendant PKU Warszawa. „Polska Zbrojna”. 220, s. 5, 1924-08-12. Warszawa.
- Absolwenci Wileńskiej Szkoły Wojskowej
- Komendanci uzupełnień II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Pochowani na cmentarzu Starym w Kielcach
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Tytularni generałowie brygady II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1868
- Zmarli w 1959
- Dowódcy 25 Pułku Piechoty (II RP)