Microdochium nivale

*Microdochium nivale*
	; .
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	workowce
Klasa	Sordariomycetes
Rząd	Amphisphaeriales
Rodzina	Amphisphaeriaceae
Rodzaj	Microdochium
Gatunek	Microdochium nivale
	Nazwa systematyczna
	Microdochium nivale (Fr.) Samuels & I.C. Hallett; Trans. Br. mycol. Soc. 81(3): 479 (1983)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Microdochium nivale (Fr.) Samuels & I.C. Hallett – gatunek grzybów należący do klasy Sordariomycetes^[1]. Jest głównym sprawcą pleśni śniegowej, wywołuje także przed i powschodową zgorzel siewek i fuzariozę kłosów zbóż^[2].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Microdochium, Amphisphaeriaceae, Amphisphaeriales, Xylariomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1849 r. Elias Fries nadając mu nazwę Lanosa nivalis. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu Gary Joseph Samuels i Ian Charles Hallett w 1983 r.^[1]

Synonimy^[3]:

Microdochium nival (Fr.) Samuels & I.C. Hallett 1983 var. nivale
Monographella divergens (Rehm) Petr. 1924
Monographella nivalis (Schaffnit) E. Müll. 1977
Monographella nivalis var. neglecta (Krampe) Gerlach 1980
Monographella nivalis (Schaffnit) E. Müll. 1977 var. nivalis
Sphaerulina divergens Rehm 1913

Microdochium nivale to anamorfa. Telemorfą jest Monographella nivalis^[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Grzyb mikroskopijny, kriofil, mogący rozwijać się w niskich temperaturach (około 0 °C). Tworzy sporodochia z krótkimi, 1-3 komórkowymi konidioforami, nierozgałęzionymi i zazwyczaj prostymi konidioforami. Na ich szczycie znajduje się cylindryczna, prosta lub wygięta i zwężona w wierzchołkowej części komórka konidiotwórcza^[5]typu annelida. Powstają w niej drobne, 2–3–komórkowe konidia o rozmiarach 13–27 × 2,4–3,8 μm. Teleomorfa ma niewielkie znaczenie w rozprzestrzenianiu choroby. Tworzy całkowicie zanurzone w tkankach roślin czarne perytecja o rozmiarach 120–180 × 100–150 μm. Worki mają rozmiar 60–180 × 6–9 μm. Powstają w nich hialinowe, 1–3 komórkowe askospory o rozmiarach 10–18 × 3,5–4,5 μm^[4].

Grzyb zimuje na martwych częściach roślin^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Index Fungorum [online] [dostęp 2020-12-23] (ang.).
↑ ZbigniewZ. Borecki ZbigniewZ., MałgorzataM. Solenberg MałgorzataM. (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6 .
↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2016-12-11] (ang.).
↑ ^a ^b ^c SelimS. Kryczyński SelimS., ZbigniewZ. Weber ZbigniewZ. (red.), Fitopatologia, t. 2. Choroby roślin uprawnych, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2011, s. 282, ISBN 978-83-09-01077-7 .
↑ Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7.

[if-1] Index Fungorum [online] [dostęp 2020-12-23] (ang.).

[slow-2] ZbigniewZ. Borecki ZbigniewZ., MałgorzataM. Solenberg MałgorzataM. (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6 .

[sf-3] Species Fungorum [online] [dostęp 2016-12-11] (ang.).

[fito-4] SelimS. Kryczyński SelimS., ZbigniewZ. Weber ZbigniewZ. (red.), Fitopatologia, t. 2. Choroby roślin uprawnych, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2011, s. 282, ISBN 978-83-09-01077-7 .

[marcinkowska-5] Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]