Miecz Labana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Współczesny model miecza Labana, przedstawiony wraz z rekonstrukcją innych artefaktów, które miał otrzymać Joseph Smith

Miecz Labana – według wierzeń świętych w dniach ostatnich (mormonów) broń należąca pierwotnie do Labana, później przechowywana przez Nefitów[1].

Miecz Labana w tekście kanonicznym[edytuj | edytuj kod]

Jego posiadacz miał być potężnym mieszkańcem Jerozolimy[2], współczesnym Nefiemu[1]. Zgodnie ze wzmiankami zawartymi w Księdze Mormona przedmiot wykonano z najznamienitszej stali[1]. Jego rękojeść wykonano ze złota, wkładając w nią wiele wysiłku i artystycznego kunsztu[1]. Miał zostać użyty do zgładzenia Labana[3], po tym jak ten odmówił wydania posiadanych przez siebie kronik wyrytych na mosiężnych płytach oraz wbrew Boskiej woli nastawał na życie Nefiego[1]. Po zabójstwie Labana miecz znalazł się w posiadaniu Nefiego, który ostatecznie przywiózł go na kontynent amerykański[1]. Miał posłużyć Nefiemu za wzór do produkcji broni chroniącej wczesnych Nefitów przed Lamanitami, był również przez niego wykorzystywany do obrony swego ludu[1]. Miał służyć, do podobnych celów, również królowi Benjaminowi występującemu w mormońskiej świętej księdze w nieco późniejszym okresie[1]. Źródła mormońskie spekulują, iż mógł być przechowywany przez Nefitów jako święty przedmiot[1], wraz z mosiężnymi płytami czy Liahoną[4]. Porównywany bywa do starotestamentalnego miecza Goliata[5].

Miecz Labana w mormońskiej tradycji[edytuj | edytuj kod]

Miecz Labana zajmuje poczesne w tradycji narosłej wokół powstania czy też pozyskania najszerzej znanej części mormońskiego kanonu. W czerwcu 1829 tak zwani trzej świadkowie Księgi Mormona mieli otrzymać obietnicę ujrzenia labanowego miecza[1]. Zgodnie z zapiskami Davida Whitmera obietnica ta została spełniona pod koniec tegoż miesiąca[1]. Zgodnie z przekazem Brighama Younga z 1877[6] broń tą mieli ujrzeć również w jaskini we wzgórzu Cumorah sam twórca ruchu świętych w dniach ostatnich Joseph Smith wraz z Oliverem Cowderym[1], głównym skrybą w procesie tłumaczenia Księgi Mormona. W mormońskiej teologii generalnie zakłada się, iż miecz został zakopany wraz ze złotymi płytami, choć w podstawowych źródłach doktrynalnych nie zostało to jednoznacznie wskazane[7]. Niemniej Cathrine Salisbury, najstarsza wciąż żyjąca wtedy siostra Josepha Smitha, członkini Zreorganizowanego Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, sugerowała w 1886, że jej brat poza płytami odkopał też omawiany miecz[8].

Miecz Labana w szerszej mormońskiej kulturze[edytuj | edytuj kod]

Istnienie miecza Labana nie znalazło potwierdzenia w źródłach zewnętrznych. Jest przedmiotem licznych analiz i dyskusji. Niezależnie od debat o autentyczności kontrowersyjny przedmiot został uchwycony w mormońskiej sztuce i kulturze popularnej. Już w samych początkach kultury mormońskiej był szeroko znany wśród członków tej grupy religijnej i rozumiany jako istotny symbol władzy[9], niekiedy też jako symbol Bożej władzy złożonej w ręce Josepha Smitha[10]. Przedstawiony w filmie How Rare a Possession (1988) w reżyserii Russa Holta, wyprodukowanym pod kierunkiem Pierwszego Prezydium Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich[11]. Określany jako jeden z najlepiej znanych przedmiotów występujących w Księdze Mormona[12], bywa analizowany jako symbol, tak Boski[13] jak i królewski[14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l Daniel H. Ludlow (red.): Encyclopedia of Mormonism. New York: Macmillan Publishing, 1992, s. 1427. ISBN 978-0-02-904040-9.
  2. Holbrook 1993 ↓, s. 40.
  3. Laban, slaying of, [w:] Dennis L. Largey (red.), The Book of Mormon Reference Companion [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2003, lokalizacja 5904, ISBN 978-1-60908-763-0.
  4. Holbrook 1993 ↓, s. 54.
  5. Holbrook 1993 ↓, s. 41.
  6. Holbrook 1993 ↓, s. 64.
  7. Holbrook 1993 ↓, s. 58.
  8. Holbrook 1993 ↓, s. 59-60.
  9. Holbrook 1993 ↓, s. 63.
  10. Holbrook 1993 ↓, s. 72.
  11. Holbrook 1993 ↓, s. 58-9.
  12. What Was the Sword of Laban Like?. [w:] Meridian Magazine [on-line]. latterdaysaintmag.com, 2018-01-23. [dostęp 2021-02-23]. (ang.).
  13. Holbrook 1993 ↓, s. 48.
  14. Holbrook 1993 ↓, s. 39.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]