Mirosław Białous

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Mirosław Białous (ur. 2 marca 1977 r. w Białej Podlaskiej) – polski teolog i historyk, doktor nauk humanistycznych oraz doktor habilitowany nauk teologicznych; Od 2002 roku kustosz[1] zabytkowego Cmentarza Prawosławnego na Woli w Warszawie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1997–2002 studiował teologię w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie i równocześnie (1998-2001) ekonomię na Wydziale Ekonomii w Wyższej Szkole Działalności Gospodarczej (obecnie Uczelnia Warszawska im. Marii Skłodowskiej-Curie). W roku 2002 ukończył Studium Pedagogiki i Etyki w ChAT w Warszawie. W latach 2007–2011 odbył studia doktoranckie na Wydziale Teologii ChAT. W 2012 r. uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie historii starożytnej na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie na podstawie rozprawy pt. „Ascetyczny wymiar chrześcijańskiej pokuty. Studium historyczno-patrystyczne”[2] pod kierunkiem ks. prof. dr hab. Józefa Naumowicza. W 2018 r. opublikował pracę habilitacyjną pt. „Antropologiczny wymiar eklezjalnej misyjności na przykładzie doświadczeń kerygmatycznych Prawosławnej Cerkwi Rosyjskiej w periodzie XVII–XIX wieku”.

W 2019 roku, w Wydziale Teologicznym Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy habilitacyjnej uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk teologicznych w zakresie teologii praktycznej.

Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

  • Święty Paweł Apostoł – zarys życia jako wprowadzenie do zrozumienia Jego posłannictwa, „Bratczyk”, Hajnówka 2015
  • Święty Grzegorz Dialog i jego dzieło ewangelizacyjne, „Bratczyk”, Hajnówka 2018
  • Antropologiczny wymiar eklezjalnej misyjności na przykładzie doświadczeń kerygmatycznych Prawosławnej Cerkwi Rosyjskiej w periodzie XVII i XIX wieku
  • Żywot i działalność kościelna św. Grzegorza Teologa, „Bratczyk”, Hajnówka 2019
  • Św. Makary, egipski "Doktor Łaski", „Bratczyk”, Hajnówka 2020
  • Misterium Pokuty, "Bratczyk", Hajnówka 2021
  • Św. Symeon świadek Świętego Ducha, "Bratczyk", Hajnówka 2022

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Łaska Boża i jej aspekt soteriologiczny, „Cerkownyj Wiestnik” Kwartalnik Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego, wyd. Warszawska Metropolia Prawosławna, 2008 (4)
  • Kościół Chrystusowy w aspekcie dogmatyczno-katechetycznym, „Elips” Czasopismo Teologiczne Katedry Teologii Prawosławnej Uniwersytetu w Białymstoku, r. XI (XXII), z. 19-20 (32-33), Białystok 2009[3]
  • Historyczno-liturgiczna analiza Kanonu Pokutnego, Wydawnictwo „Bratczyk”, Hajnówka 2009
  • Zmartwychwstanie Chrystusa w nauce Kościoła Prawosławnego, Wrocławski Przegląd Teologiczny, Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu, z. 22 (2014)
  • Święty Ewangelista Jan Teolog, Wydawnictwo Ateneum Kapłańskie we Włocławku, 165 (2015), z. 1 (638)[4]
  • Rozum i wiara w interpretacji współczesnych teologów prawosławnych, Międzynarodowy Przegląd Teologiczny „COMMUNIO” 35 (2015), nr 2 (190)[5]
  • Opatrzność Boża w teologii Kościoła prawosławnego, Rocznik Teologiczny ChAT, rok LII, z. 1-2, Warszawa 2010[6]
  • Mistyka św. Serafina z Sarowa i św. Franciszka z Asyżu, „Elips”, Czasopismo Teologiczne Katedry Teologii Prawosławnej Uniwersytetu w Białymstoku, t. 17, 2015[7]
  • Historyczno-egzegetyczny aspekt prezentacji cudu w Kanie Galilejskiej (J 2,1-11) „Studia Pelplińskie”, 2015 t. XL VIII[8]
  • Antropologiczne podstawy przebóstwienia według św. Maksyma Wyznawcy, „Warszawskie Studia Pastoralne”, r. XI, 2016, nr 1 (30)
  • Kanon Pokutny św. Andrzeja z Krety znakiem nawrócenia. Refleksja antropologiczna. Międzynarodowy Przegląd Teologiczny „COMMUNIO”, nr 3-4 (191-192) 2015
  • Wybrane zagadnienia teologii pokuty na osnowie tradycji patrystycznej, „Warszawskie Studia Pastoralne”, r. XI 2016, nr 2 (31)
  • Angelologia Dionizego Areopagity w świetle pisma, De divina Hierarchia, „Warszawskie Studia Pastoralne”, r. XI 2016, nr 3 (32)
  • Fenomen religii prasłowian, „Elips” Czasopismo Teologiczne Katedry Teologii Prawosławnej Uniwersytetu w Białymstoku, t. 18, 2016[9]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mirosław Białous, Angelologia Dionizego Areopagity w świetle pisma De Divina Hierarchia, „Warszawskie Studia Pastoralne”, 3 (32), 7 stycznia 2018, s. 179–193, ISSN 2353-8147 [dostęp 2018-06-19] (ang.).
  2. Dr hab. Mirosław Białous, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2018-06-19].[martwy link]
  3. Mirosław Białous, BazHum – Kościół Chrystusowy w aspekcie dogmatyczno-katechetycznym [online] [dostęp 2018-06-19].
  4. Zeszyt 1 (638) – Tom 165 – Ateneum Kapłańskie [online], www.ateneumkaplanskie.pl [dostęp 2018-06-19] (pol.).
  5. Agencja, Communio (2/2015) – Pallottinum.pl [online], www.pallottinum.pl [dostęp 2018-06-19] (pol.).
  6. Mirosław Białous, BazHum – Opatrzność Boża w teologii Kościoła prawosławnego [online] [dostęp 2018-06-19].
  7. Mirosław Białous, BazHum – Mistyka św. Serafina z Sarowa i św. Franciszka z Asyżu [online] [dostęp 2018-06-19].
  8. Mirosław Białous, BazHum – Historyczno-egzegetyczny aspekt prezentacji cudu w Kanie Galilejskiej [online] [dostęp 2018-06-19].
  9. Mirosław Białous, BazHum – Fenomen religii prasłowian [online] [dostęp 2018-06-19].