Mołnia 1-3
| |
| Inne nazwy |
Molnia 1C, |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
1966-035A |
| Państwo | |
| Zaangażowani |
OKB-10, OKB-586, Ministerstwo Łączności ZSRR |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
546 km |
| Apogeum |
39414 km |
| Okres obiegu |
709,8 min |
| Nachylenie |
65° |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
25 kwietnia 1966 |
| Powrót do atmosfery |
11 czerwca 1973 |
| Wymiary | |
| Masa całkowita |
1600 kg |
Mołnia 1-3 – radziecki satelita telekomunikacyjny typu Mołnia 1, trzeci operacyjny satelita tego typu. Transmitował sygnały telewizyjne oraz dwustronną łączność telefoniczną i telegraficzną, korzystając ze stacji naziemnych systemu Orbita.
Budowa i działanie[edytuj | edytuj kod]
Był to jeden z pierwszych radzieckich satelitów telekomunikacyjnych, dlatego część jego misji polegała na testowaniu nowych rozwiązań technicznych. Statek składał się z hermetycznego cylindra, o rozmiarach 3,4×1,6 metra, zakończonego stożkami. W jednym z nich mieścił się system napędowy i silniczków korekcyjnych (KDU-414). Drugi mieścił czujniki zapewniające kontrolę położenia satelity względem Słońca i kuli ziemskiej[1]. W zakończeniach znajdowały się także:
- czuły odbiornik (1000 MHz) i trzy nadajniki (800 MHz, 40W; jeden roboczy, dwa zapasowe). Sygnał telewizyjny nadawany w zakresie 3,4-4,1 GHz
- układy telemetrii
- akumulatory ładowane z ogniw słonecznych
- komputer pokładowy
Wokół sekcji cylindrycznej zamontowane było 6 paneli ogniw słonecznych i dwie kierunkowe anteny paraboliczne, rozmieszczone po przeciwległych stronach. Jedna z nich była zawsze zwrócona ku Ziemi, druga była zapasowa[1].
Misja[edytuj | edytuj kod]
Misja satelity rozpoczęła się 25 kwietnia 1966 roku, kiedy rakieta Mołnia wyniosła z kosmodromu Bajkonur trzeciego operacyjnego satelitę typu Mołnia-1 na silnie wydłużoną orbitę nachyloną pod dużym kątem do równika. Takie rozwiązanie zapewniało widoczność satelity na terytorium ZSRR przez czas od 8 do 12 godzin. Umieszczenie trzech statków na podobnych, ale przesuniętych względem siebie orbitach, zapewniało więc całodobową komunikację na terytorium kraju[1]. W momencie znalezienia się na orbicie otrzymał oznaczenie COSPAR 1966-035A.
W ramach testów systemu SECAM III transmitował kolorowy obraz TV z Moskwy do Francji. Jako wyposażenie dodatkowe, satelitę wyposażono w kamerę służącą do robienia zdjęć pokrywy chmur, dzięki czemu w połączeniu ze zdjęciami z innych satelitów meteorologicznych można było uzyskać szerszy zakres danych o aktualnej sytuacji pogodowej[1].
Satelita spłonął w górnych warstwach atmosfery 11 czerwca 1973 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Molnia 1-3 ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Molnia 1-3. NASA gov. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
- Molniya-1 (11F67). Gunter's Space Page. [dostęp 2017-04-15]. (ang.).
- Mark Wade: Molniya. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2017-04-015]. (ang.).
- Jonathan McDowell: Launch Log. Jonathan's Space Home Page. [dostęp 2016-08-12]. (ang.).