Monaster św. Michała Archanioła we Włodzimierzu

Monaster św. Michała Archanioła
Państwo	Ukraina
Miejscowość	Włodzimierz
Kościół	Patriarchat Konstantynopolitański
Eparchia	włodzimiersko-brzeska
Klauzura	nie
	Obiekty sakralne
Cerkiew	św. Michała Archanioła
Data budowy	przed 1268
Data zamknięcia	przed 1559
brak współrzędnych

Monaster św. Michała Archanioła – prawosławny klasztor męski we Włodzimierzu, funkcjonujący między XIII a XVI stuleciem. Obecnie nie istnieje.

Monaster św. Michała Archanioła był drugim ośrodkiem prawosławnego życia monastycznego powstałym we Włodzimierzu, po utworzonym w końcu XII w. monasterze Narodzenia Matki Bożej^[1]. W późniejszym okresie we Włodzimierzu powstały jeszcze cztery kolejne klasztory prawosławne; wszystkie zaliczały się do ważniejszych ośrodków życia mniszego na Wołyniu^[2]. Pierwsza pisemna informacja o wspólnocie pochodzi z 1268, jednak wynika z niej, że funkcjonowała ona już od dłuższego czasu. W monasterze został pochowany rok wcześniej zamordowany na jego terenie przez Lwa Halickiego wielki książę litewski Wojsiełk^[3].

W kolejnych stuleciach protektorami monasteru byli Sanguszkowie. Zachowały się dokumenty podziału majątku między starostą włodzimierskim Andrzejem Sanguszką, żoną jego brata Michała i jej synem Andrzejem z 1502, w których obaj mężczyźni zobowiązali się do opieki nad wspólnotą. Z kolei w 1547 Fiodor Sanguszko przekazał klasztorowi 5 kop litewskich groszy^[3]. Dokładny moment zamknięcia monasteru nie jest znany. Wiadomo, że już w 1559 dawna cerkiew klasztorna pełniła funkcje parafialnej. Istniała jeszcze w 1621, jednak przed końcem XIX w. uległa całkowitemu zniszczeniu. Miejsce po monasterze było jedynie oznaczone krzyżem pamiątkowym^[3]. Podobnie zniszczone zostały drewniane zabudowania mieszkalne klasztoru^[3]. Pozostałości cerkwi w formie rotundy z około XIII wieku odkryto podczas planowych wykopalisk archeologicznych w 1955 r.^[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ D. Małaszewski, Niektóre aspekty życia monastycznego na terenie diecezji włodzimiersko-brzeskiej do końca XVI wieku [w:] red. A. Mironowicz, U. Pawluczuk, P. Chomik: Życie monastyczne w Rzeczypospolitej. Białystok: Zakład Historii Kultur Pogranicza Instytutu Socjologii Uniwersytetu w Białymstoku, 2001, s. 110. ISBN 83-902928-8-2.
↑ Pawluczuk U. A.: Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007, s. 24. ISBN 978-83-7431-127-4.
↑ ^a ^b ^c ^d Rożko W.: Prawosławni swiatyni istorycznoji Wołyni. Łuck: Wołynśka Obłasna Drukarnia, 2009, s. 40–43. ISBN 978-966-361-412-0.
↑ YuriiY. Dyba YuriiY., Dyba J. Kaplica na wieży w Stołpiu i jej wołyńskie analogie // Do pieńkna nadprzyrodzonego. Sesja naukowa na temat rozwoju sztuki sakralnej od X do XX wieku na terenie dawnych diecezji Chełmskich. – Chełm: В. w., 2003. – T. 1: Referaty. – S. 36–51. [online] [dostęp 2017-02-15] (ang.).

[1] D. Małaszewski, Niektóre aspekty życia monastycznego na terenie diecezji włodzimiersko-brzeskiej do końca XVI wieku [w:] red. A. Mironowicz, U. Pawluczuk, P. Chomik: Życie monastyczne w Rzeczypospolitej. Białystok: Zakład Historii Kultur Pogranicza Instytutu Socjologii Uniwersytetu w Białymstoku, 2001, s. 110. ISBN 83-902928-8-2.

[2] Pawluczuk U. A.: Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007, s. 24. ISBN 978-83-7431-127-4.

[rożko-3] Rożko W.: Prawosławni swiatyni istorycznoji Wołyni. Łuck: Wołynśka Obłasna Drukarnia, 2009, s. 40–43. ISBN 978-966-361-412-0.

[4] YuriiY. Dyba YuriiY., Dyba J. Kaplica na wieży w Stołpiu i jej wołyńskie analogie // Do pieńkna nadprzyrodzonego. Sesja naukowa na temat rozwoju sztuki sakralnej od X do XX wieku na terenie dawnych diecezji Chełmskich. – Chełm: В. w., 2003. – T. 1: Referaty. – S. 36–51. [online] [dostęp 2017-02-15] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]