Muzeum św. Maksymiliana (Był człowiek)
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
klasztor Niepokalanów |
Data założenia |
sierpień 1998 |
Zakres zbiorów |
życie o. Maksymiliana; |
Położenie na mapie gminy Teresin | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
Położenie na mapie powiatu sochaczewskiego | |
52°12′15,5″N 20°25′15,0″E/52,204306 20,420833 |
Muzeum św. Maksymiliana („Był człowiek”) – muzeum funkcjonujące na terenie klasztoru Niepokalanów, otwarte dla zwiedzających w sierpniu 1998 r. Poświęcone jest życiu i pracy o. Maksymiliana Kolbego, który w obozie w Auschwitz ofiarował życie za jednego ze współwięźniów, działalności klasztoru-wydawnictwa Niepokalanów, jak również misjom franciszkańskim na różnych kontynentach.
Powstanie Muzeum[edytuj | edytuj kod]
Pierwotnie muzeum dedykowane św. Maksymilianowi znajdowało się w tzw. Sali pamiątek. Było to pomieszczenie obejmujące większą część starej kaplicy drewnianej, pochodzącej z lat 1927-29. Kiedy wspomnianej kaplicy przywrócono pierwotną funkcję, muzeum przeniesiono do jednego z przedwojennych budynków Niepokalanowa, gdzie wcześniej znajdowały się pralnia i stolarnia. Myślą wiodącą po ekspozycji stało się hasło „Był człowiek”[1].
Otwarcia i poświęcenia pierwszych dwóch części (historycznej i kolbiańskiej) muzeum dokonał kard. Józef Glemp[2] w dniu 6 sierpnia 1998 r. Przy tej okazji wyraził nadzieję, że nowa wystawa będzie „solidną katechezą”, ukazującą zwiedzającym najkrótszą drogę do Boga. Nieco później, 20 września 1998 r., muzeum zostało powiększone o trzecią część – misyjną, której otwarcia dokonał bp Jan Wilk – franciszkański biskup-misjonarz pracujący w Brazylii.
Zamieszczone eksponaty, fotografie z objaśnieniami i inne pamiątki prezentują życie i działalność założyciela klasztoru oraz rozwój samego Niepokalanowa[3]. Ekspozycje, zgromadzone w trzech salach, przygotowali pracownicy z Muzeum Miasta Pabianic. Wystawa otwarta jest do zwiedzania codziennie w godz. od 8.00 do 17.00[2].
Ekspozycje[edytuj | edytuj kod]
W pierwszej sali, przypominającej historię klasztoru, wita odwiedzających figura św. Maksymiliana, wykonana z brązu przez włoskiego rzeźbiarza Roberto Joppolo[4] z Viterbo. Figura została poświęcona w czasie uroczystości kanonizacyjnych[2] w październiku 1982 r. przez papieża Jana Pawła II. W późniejszym czasie wspomnianą figurę powielono w 4 kopiach (dla Polski, Japonii oraz Ameryki).
W części drugiej można zapoznać się z życiem św. Maksymiliana Kolbego – zaczynając od dzieciństwa, przez młodość i studia, aż po jego działalność w Polsce i w Japonii na polu wydawniczym i misyjnym. Zamieszczone reprodukcje przedwojennych fotografii z podpisami pokazują także, jak krok po kroku powstawał i funkcjonował wielki klasztor-wydawnictwo, zwany Niepokalanowem. Znajduje się tu również replika jego drugiej celi zakonnej[2], gdzie mieszkał od połowy 1936 roku (po powrocie z Japonii) do lutego 1941 (kiedy został aresztowany)[1].
Trzecia, ostatnia sala prezentuje eksponaty z misji franciszkańskich (Japonia, Brazylia, Zambia, Peru, Kenia, Tanzania), przywiezione w większości przez pracujących tam misjonarzy. Są tu również pamiątki, ukazujące sławę pośmiertną oraz ogłoszenie świętym Męczennika z obozu w Auschwitz[3].
Do obiektów, cieszących się dużym zainteresowaniem odwiedzających, należą zasuszone piranie, skóry z węża oraz misternie wykonane paschał i krzyż (dary gdańskiej pielgrzymki wspólnot trzeźwościowych). Nietypowe pochodzenie mają dwa spośród zgromadzonych obrazów: obraz św. Maksymiliana wykonano ze znaczków pocztowych, natomiast obraz Matki Bożej utkany jest z ziaren zboża.
Galeria zdjęć[edytuj | edytuj kod]
-
„Był człowiek” – wnętrze muzeum
-
Krzyż i paschał – dar pielgrzymów
-
Replika pokoju o. Maksymiliana
-
Część misyjna – eksponaty japońskie
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Muzeum św. Maksymiliana. (Powstanie muzeum – prezentowane eksponaty – pokój o. Maksymiliana). [dostęp 2024-04-27]. (pol.).
- ↑ a b c d o. Roman Soczewka OFMConv: Niepokalanów. Przewodnik. Niepokalanów 2021: Wydawnictwo Ojców Franciszkanów, s. 29, 51, 64, 85. ISBN 978-83-7766-219-9. (pol.).
- ↑ a b U Niepokalanej w Niepokalanowie. (Śladami założyciela – muzeum – strażacy – apostolstwo – bazylika). [dostęp 2024-03-31]. (pol.).
- ↑ Viterbo – E’ morto il grande artista e scultore Roberto Joppolo. (Viterbo. Dobiegło kresu życie artysty i rzeźbiarza Roberto Joppolo). [dostęp 2024-04-18]. (wł.).
Linki i źródła[edytuj | edytuj kod]
- Strona klasztoru niepokalanowskiego – bazylika i muzeum, historia i współczesność
- Mariusz Paczóski OFM Conv., 70 lat Niepokalanowa. Wydawnictwo Ojców Franciszkanów, Niepokalanów 1999, ISBN 83-87638-14-5
- O Niepokalanowie na stronie warszawskiej prowincji franciszkanów
- Katalog franciszkańskiej prowincji MB Niepokalanej w Polsce (Niepokalanów, s. 145–152). Wydawnictwo Michalineum, Marki 2000
- Miasto Niepokalanej s. 216-219, w: Rycerz Niepokalanej nr 7-8/2010, Niepokalanów, ISSN 0208-8878