Mykoła Krotow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mykoła Krotow
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Mykoła Fedorowycz Krotow

Data i miejsce urodzenia

1898
Charków

Data i miejsce śmierci

1978
Charków

Pozycja

napastnik/pomocnik/obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1910–1912 Zwiozdoczka Charków
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1913–1915 Szturm Charków ? (?)
1920–1925 Szturm Charków ? (?)
1925–1926 Rabis Charków ? (?)
1927–1933 ChPZ Charków ? (?)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1925  ZSRR 1 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1936–1938 Spartak Charków
1941 Spartak Charków
1947 Łokomotyw Charków
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Mykoła Fedorowycz Krotow (ukr. Микола Федорович Кротов, ros. Николай Фёдорович Кротов, Nikołaj Fiodorowicz Krotow; ur. 1898 w Charkowie, zm. 1978 w Charkowie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji napastnika, pomocnika lub obrońcy, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

W 1913 rozpoczął karierę piłkarską w drużynie Szturm Charków, skąd w 1915 roku został powołany do wojska. Uczestniczył w I wojnie światowej, nagrodzony carską odznaką "Anna na szyi". Po zakończeniu wojny domowej w Rosji powrócił do Szturma, w którym pełnił funkcje kapitana drużyny. Kiedy w 1925 klub został rozwiązany razem z wieloma innymi piłkarzami przeniósł się do zespołu Rabis Charków. W 1927 roku został piłkarzem ChPZ Charków, w którym zakończył karierę piłkarską w 1933.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Bronił barw reprezentacji Charkowa (1920-1925) i Ukraińskiej SRR. W 1925 rozegrał jeden oficjalny mecz w reprezentacji ZSRR przeciwko Turcji.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Jeszcze będąc piłkarzem w 1926 otrzymał stanowisko dyrektora tylko co wybudowanego stadionu Metalist. W 1934 organizował pierwszą Szkołę Piłkarską w Charkowie. W latach 1934-1935 pracował jako wykładowca w Ukraińskim Instytucie Kultury Fizycznej w Charkowie. W 1936 został pierwszym trenerem Spartaka Charków, który jako jedyny klub reprezentował miasto w pierwszych mistrzostwach ZSRR. W 1938 i 1941 kierował klubem w Grupie A ZSRR. Po zakończeniu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej powrócił do Charkowa, gdzie razem z Petrom Parowysznikowym odrodził klub Łokomotyw Charków. W 1947 objął stanowisko głównego trenera Łokomotywa Charków. Potem zajmował się popularyzację piłki nożnej w różnych organizacjach piłkarskich Charkowa. Zmarł w 1978 w Charkowie w wieku 80 lat[1][2][3].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

  • mistrz ZSRR: 1924
  • mistrz Charkowa: 1921, 1922, 1923, 1924, 1925

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]