Metalist Charków

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z ChPZ Charków)
Metalist Charków
«Металіст» Харків
Ilustracja
Pełna nazwa

Футбольний клуб «Металіст» Харків
Futbolnyj kłub „Metalist” Charków

Przydomek

Хорьки (Łasice)
Жовто-Сині (Żółto-Niebiescy)

Barwy

       
żółto-niebieskie

Data założenia

11 grudnia 1925

Debiut w najwyższej lidze

1992

Państwo

 Ukraina

Obwód

 charkowski

Siedziba

Charków

Adres

ul. Plechanowska 65, 61001 Charków

Stadion

Stadion Metalist

Prezes

Serhij Kurczenko

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Futbolnyj kłub „Metalist” Charków (ukr. Футбольний клуб «Металіст» Харків) – ukraiński klub piłkarski z siedzibą w Charkowie. Założony 11 grudnia 1925 jako ChPZ Charków.

W latach 2006–2009 zawodnikiem tego klubu był reprezentant Polski Seweryn Gancarczyk, w latach 2009–2011 – Marcin Burkhardt.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Chronologia nazw[edytuj | edytuj kod]

  • grudzień 1925–1945: ChPZ Charków (ukr. ХПЗ (Харківський паровозобудівний завод) Харків)
  • 1946–maj 1946: Traktor Charków (ukr. «Трактор» Харків)
  • maj 1946–1949: Dzerżyneć Charków (ukr. «Дзержинець» Харків)
  • 1949–1966: Awanhard Charków (ukr. «Авангард» Харків)
  • 1967–19.04.2016: Metalist Charków (ukr. «Металіст» Харків)
  • 19.04.2016: klub rozwiązano
  • 19.08.2016: SK Metalist Charków (ukr. СК «Металіст» Харків)
  • 30.11.2016: klub rozwiązano

ZSRR[edytuj | edytuj kod]

Klub powstał w grudniu 1925 roku[1] przy Charkowskim Zakładzie Budowy Lokomotyw, dlatego nazywał się ChPZ Charków. Już rok później zdobył mistrzostwo Charkowa.

W 1936 zespół startował w rozgrywkach Pucharu ZSRR.

Po II wojnie światowej w 1947 roku już jako Dzerżyneć Charków debiutował w Drugiej Grupie, ukraińskiej strefie Mistrzostw ZSRR, w której zajął 9 miejsce. Od 1949 roku klub nazywał się Awanhard Charków. W roku 1959 klub awansował do Klasy A. W 1963 po kolejnej reformie systemu lig ZSRR okazał się w niższej Drugiej Grupie A.

Dopiero w roku 1967 klub otrzymał nazwę Metalist Charków. W 1973 klub zajął przedostatnie 19 miejsce w Pierwszej Lidze i spadł do Drugiej Ligi. W 1975 na rok powrócił do Pierwszej Ligi, jednak nie potrafił utrzymać się w niej.

Dopiero od 1979 roku klub ponownie występuje w Pierwszej Lidze. W 1981 klub zajął pierwsze miejsce i awansował do Wyższej Ligi, w której występował do 1991.

W 1983 roku Metalist Charków dotarł do finału Pucharu ZSRR, gdzie uległ Szachtarowi Donieck. Pięć lat później sięgnął po swój największy sukces – Puchar ZSRR (po pokonaniu Torpedo Moskwa 2:0). W ostatnim sezonie w ZSRR (1991), Metalist grał w najwyższej lidze.

Ukraina[edytuj | edytuj kod]

Klub został przydzielony do Ukraińskiej Wyższej Ligi. Od 1992 roku, gdy wystartowała liga ukraińska Metalist opuścił w niej 5 sezonów, grając na zapleczu ekstraklasy w latach 1994–1998 i 2003/04. Na początku XXI wieku w klub zainwestował człowiek z pierwszej dziesiątki najbogatszych Ukraińców – Ołeksandr Jarosławski. W 2004 został wybrany jego honorowym prezesem. Dzięki temu od 2006 roku Metalist jest w czołówce ligi. W sezonie 2006/07 klub stanął po raz pierwszy na podium mistrzostw Ukrainy, zajmując 3 miejsce w lidze. Ten sukces został powtórzony i w następnym sezonie 2007/08. W kolejnych sezonach 2008/09, 2009/10, 2010/11 oraz 2011/12 klub również uzyskiwał trzecią lokatę. Podczas przerwy zimowej sezonu 2012/13 klub opuścił jego prezes i nowym sponsorem została grupa kompanii „GazUkraina”[2]. 7 lutego 2013 roku na Walnym Zgromadzeniu Akcjonariuszy klubu Metalist obrano nowego Prezesa klubu – Pana Serhija Kurczenka[3]. Sezon 2012/13 był najlepszy w historii. Klub zdobył wicemistrzostwo Ukrainy, rozdzielając tym samym w tabeli dwa największe kluby tego kraju Szachtar Donieck i Dynamo Kijów co dało im prawo udziału w eliminacjach do Ligi Mistrzów UEFA. Jednak okazało się, że klub został zamieszany w aferę korupcyjną. Chodziło o mecz przeciwko zespołowi Karpaty Lwów w kwietniu 2008 roku. W związku z tym UEFA 14 sierpnia 2013 podjęła decyzję o wykluczeniu Metalistu Charków z eliminacji Ligi Mistrzów. W związku z powyższym klub odwołał się od decyzji do Sportowego Sądu Arbitrażowego przy Międzynarodowym Komitecie Olimpijskim, jednak odwołanie zostało odrzucone 16 sierpnia 2013. Dodatkowo klub został pozbawiony 3. miejsca w mistrzostwach Ukrainy w sezonie 2007/2008.

Po zakończeniu sezonu 2015/16 klub ogłosił o bankructwie i został wyłączony z rozgrywek zawodowych. Został pozbawiony statusu zawodowego latem 2016 roku z powodu ogromnego długu wynikającego z niechęci właściciela Serhija Kurczenki do dalszego utrzymywania Metalista i jego odmowy sprzedaży klubu innym potencjalnym inwestorom. Jednak już wkrótce, w lipcu 2016 został utworzony przez przedstawicieli Serhija Kurczenki nowy klub z nazwą SK Metalist, który zgłosił się do amatorskich mistrzostw obwodu charkowskiego[4]. Zajął ostatnie miejsce w tabeli końcowej. W 2017 roku SK Metalist nie brał udziału w żadnych oficjalnych rozgrywkach piłkarskich i de facto przestał istnieć.

Wcześniej, 17 lipca 2016 powstał nowy klub, który został nazwany jako Metalist 1925 Charków[5] i zgłosił się do amatorskich mistrzostw Ukrainy[6]. Po zdobyciu wicemistrzostwa Ukrainy wśród amatorów latem 2017 został włączony do Drugiej Ligi.

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Trofea międzynarodowe[edytuj | edytuj kod]

FIFA Zdobyte trofea w rozgrywkach międzynarodowych (stan na: 31-05-2012)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)

Liga Europy
(Puchar UEFA)
zdobywca 0
finalista 0
1/4 finału 1 2011/12

Puchar Zdobywców
zdobywca 0
finalista 0
II runda
(1/8 finału)
1 1988/89

Trofea krajowe[edytuj | edytuj kod]

Ukraina
Ukraina Zdobyte trofea w rozgrywkach Ukrainy (stan na: 31-05-2012)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)

Mistrzostwo
I miejsce 0
II miejsce 1 2013
III miejsce 5 2007, 2008*, 2009, 2010, 2011, 2012

Puchar
zdobywca 0
finalista 1 1992

II liga
I miejsce 0
II miejsce 1 2004
III miejsce 1 1998
ZSRR
Zdobyte trofea w rozgrywkach Związku Radzieckiego (stan na: 1-01-1992)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)

Mistrzostwo
I miejsce 0
II miejsce 0
III miejsce 0
6 miejsce 1 1961

Puchar
zdobywca 1 1988
finalista 1 1983

Superpuchar
zdobywca 0
finalista 1 1989

Puchar Ligi
zdobywca 0
finalista 1 1987

II liga
I miejsce 1 1981
II miejsce 1 1968 (2 grupa)
III miejsce 4 1957 (1 grupa), 1959 (2 grupa), 1965, 1969 (3 grupa)

*został pozbawiony 3. miejsca zgodnie z decyzją Sportowego Sądu Arbitrażowego w Lozannie od 2.08.2013[7].

Inne trofea[edytuj | edytuj kod]

Stadion[edytuj | edytuj kod]

Od 1926 roku klub rozgrywa swoje mecze domowe na stadionie Metalist (do 1967 nazywał się Traktor, a potem Dzierżyniec), który po rekonstrukcji na Euro 2012 może pomieścić 38 633 widzów i ma wymiary 105 × 68 metrów.

Piłkarze[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Metalista Charków.

Trenerzy[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy Metalista Charków.

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Jubileuszowe bramki w Wyszczej Lidze Ukrainy[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Europejskie puchary[edytuj | edytuj kod]

Legenda do wszystkich tabel:

  • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
  • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Sezon Rozgrywki Runda Przeciwnik Dom Wyjazd Ogólnie
1988/89 Puchar Zdobywców Pucharów 1R Borac Banja Luka 4–0 0–2 4–2
2R Holandia Roda JC 0–0 0–1 0–1
2007/08 Puchar UEFA 1R Anglia Everton 2–3 1–1 3–4
2008/09 Puchar UEFA 1R Turcja Beşiktaş JK 4–1 0–1 4–2
Grupa B Niemcy Hertha BSC 0–0 1. miejsce
Turcja Galatasaray SK 1–0
Grecja Olympiakos SFP 1–0
Portugalia SL Benfica 1–0
1/16 Włochy UC Sampdoria 2–0 1–0 3–0
1/8 Ukraina Dynamo Kijów 3–2 0–1 3–3, w.
2009/10 Liga Europy 3Q Chorwacja HNK Rijeka 2–0 2–1 4–1
PO Austria Sturm Graz 0–1 1–1 1–2
2010/11 Liga Europy PO Cypr Omonia Nikozja 2–2 1–0 3–2
Grupa I Holandia PSV Eindhoven 0–2 0–0 2. miejsce
Włochy UC Sampdoria 2–1 0–0
Węgry Debrecen 2–1 5–0
1/16 Niemcy Bayer 04 Leverkusen 0–4 0–2 0–6
2011/12 Liga Europy PO Francja FC Sochaux-Montbéliard 0–0 4–0 4–0
Grupa G Holandia AZ Alkmaar 1–1 1–1 1. miejsce
Austria Austria Wiedeń 4–1 2–1
Szwecja Malmö FF 3–1 4–1
1/16 Austria Red Bull Salzburg 4–0 4–1 8–1
1/8 Grecja Olympiakos SFP 0–1 2–1 2–2, w.
1/4 Portugalia Sporting CP 1–1 1–2 2–3
2012/13 Liga Europy PO Rumunia Dinamo Bukareszt 2–1 2–0 4–1
Grupa K Niemcy Bayer 04 Leverkusen 2–0 0–0 1. miejsce
Norwegia Rosenorg 3–1 2–1
Austria Rapid Wiedeń 2–0 0–1
1/16 Anglia Newcastle United 0–1 0–0 0–1
2013/14 Liga Mistrzów 3Q Grecja PAOK FC 1–1 2–0 3–1
PO Niemcy FC Schalke 04 walkower[9]
2014/15 Liga Europy PO Polska Ruch Chorzów 0–0 1–0 1–0
Grupa L Polska Legia Warszawa 0–1 1–2 4. miejsce
Turcja Trabzonspor 1–2 1–3
Belgia Lokeren 0–1 0–1

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]