Neoklasycyzm (motoryzacja)
Neoklasycyzm – nurt w stylistyce motoryzacyjnej, który wykształcił się w drugiej połowie XX wieku z inspiracji przedwojennym wyglądem wówczas produkowanych samochodów, głównie z lat 20. i 30[1]. Stosowany zarówno przez małe manufaktury tworzące pojedyncze repliki, jak i większe przedsiębiorstwa produkujące na większą skalę.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prekursorem samochodów o neoklasycznym wyglądzie była powstała w latach 60. XX wieku amerykańska firma Excalibur, której wtórowały Clénet Coachworks, Stutz Motor Car czy Zimmer. Estetyka neoklasyczna zyskała popularność także w Wielkiej Brytanii za pomocą firm Morgan Motor Company czy Panther Westwinds[1].
Pod koniec lat 90. XX wieku neoklasyczny nurt w stylizacji samochodów zyskał uwagę w Japonii dzięki przedsiębiorstwu Mitsuoka[2], a trend ten wpłynął także na tutejsze duże koncerny. Neoklasycznie stylizowane pojazdy przedstawiło m.in. Subaru, a także Nissan czy Toyota[2].
Neoklasyczną określa się też niekiedy samochody w bardziej wyważonej estetyce retro[3].
Przykłady[edytuj | edytuj kod]
Wśród przedsiębiorstw wytwarzających samochody w estetyce neoklasycznej znajdują się zarówno już firmy nieistniejące, jak i aktywnie działające i przedstawiające kolejne samochody[4].
- Atlanta Motors
- Clénet Coachworks
- Excalibur Automobile
- Leopard Automobile
- JBA Motors
- Mitsuoka
- Morgan Motor Company
- Panther Westwinds
- Stutz Motor Car
- Zimmer
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Neoclassic cars -- big, head-turning fakes / They're visions of glamour, but bells, whistles -- just for show. [dostęp 2021-12-14]. (ang.).
- ↑ a b Japonia Włodarza. Dziwne auta z Japonii. Tego nie “odzobaczysz”. [dostęp 2021-12-14]. (pol.).
- ↑ Ford Mustang już nie retro? Tak może wyglądać następca [aktualizacja]. [dostęp 2021-12-14]. (pol.).
- ↑ NEOCLASSICAL CAR BRANDS, FULL LIST. [dostęp 2021-12-14]. (ang.).