Prządkowate (pająki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Nephilidae)
Prządkowate
Nephilinae[1]
Simon, 1894
Ilustracja
Herennia multipuncta (samiec na samicy)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Infrarząd

Araneomorphae

Nadrodzina

Araneoidea

Rodzina

krzyżakowate

Podrodzina

prządkowate

Zasięg występowania
Mapa występowania

Prządkowate (Nephilinae) – klad dużych sieciowych tropikalnych pająków z grupy Araneomorphae (klasyfikowany niekiedy jako odrębna rodzina Nephilidae). Należą do niej największe na świecie pająki tkające sieci. Największym przedstawicielem grupy i zarazem największym pająkiem tkającym sieci łowne jest Nephila komaci, której samice dorastają do około 4 cm długości. Prządkowate tkają również jedne z największych sieci – u niektórych gatunków ich średnica przekracza 1 m[2] (według niektórych autorów dochodzić może nawet do 1,5 m[3]). Większe sieci (do 2800 cm2 powierzchni) tkają tylko Caerostris darwini[4]. U większości prządkowatych, z wyjątkiem Clitaetra, występuje wyraźny dymorfizm płciowy: samice są znacznie większe od samców[5] (u Clitaetra także są większe, lecz nie aż w takim stopniu jak u Nephilinae[2]).

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Grupa Nephilinae obejmuje kilkadziesiąt gatunków zgrupowanych w cztery lub pięć rodzajów – zaliczanych dawniej do rodzin krzyżakowatych (Araneidae) lub kwadratnikowatych (Tetragnathidae): Clitaetra, Herennia, Nephilengys, Nephila[6] i Nephilingis[7]. Większość analiz filogenetycznych sugeruje, że Clitaetra jest najbardziej bazalną linią wewnątrz Nephilinae[3][8]. Analiza przeprowadzona przez Kuntnera i in. (2013) wskazuje jednak na zupełnie inną filogenezą prządkowatych: według niej najbardziej bazalny jest klad obejmujący Nephilengys i Herennia, w drugim kladzie najbardziej bazalną linią jest Nephila, siostrzana do kladu obejmującego Nephilingis (rodzaj wyodrębniony z Nephilengys), który z kolei jest siostrzany do grupy obejmującej Clitaetra i większość gatunków tradycyjnie zaliczanych do Nephila. Sami autorzy przyznają jednak, że kwestia braku monofiletyzmu Nephila jest dyskusyjna[7].

Przez większość XX wieku prządkowate były klasyfikowane jako podrodzina krzyżakowatych[9]. Pokrewieństwo prządkowatych wewnątrz grupy Araneoidea nie jest jednak jasne – niektóre analizy sugerowały, że najbliższymi krewnymi prządkowatych są kwadratnikowate[3], podczas gdy według innych Nephilidae stanowią grupę siostrzaną dla wszystkich pozostałych Araneoidea[8]. Większość nowszych analiz wskazuje jednak, że prządkowate są taksonem siostrzanym dla krzyżakowatych[10][11][9] albo nawet, że są zagnieżdżone w obrębie krzyżakowatych[12][9]. Z tego powodu niektórzy autorzy z powrotem włączają prządkowate do krzyżakowatych jako podrodzinę Nephilinae[12][9], co zostało zaakceptowane przez autorów World Spider Catalog[13].

Ewolucja[edytuj | edytuj kod]

Potencjalnie najstarszym znanym przedstawicielem prządkowatych jest środkowojurajska Nephila jurassica, żyjąca przed około 165 mln lat[14]. Taki minimalny wiek powstania Nephilidae zgadza się z datowaniem na podstawie danych biogeograficznych[3], lecz jest znacznie wyższy niż sugerowało to datowanie molekularne[15][7]. Ponadto przynależność N. jurassica do Nephilidae została zakwestionowana przez Kuntnera i in. (2013)[7]. Także autorzy opisu N. jurassica w późniejszej publikacji (Selden, Shih i Ren, 2013) wyłączyli go z rodzaju Nephila (przenosząc go do osobnego rodzaju Mongolarachne) i w ogóle z prządkowatych[16]. W zapisie kopalnym znacznie częściej występują samce prządkowatych[14]. Sugerowano, że prządkowate prawdopodobnie wyewoluowały na terenach Gondwany[3], jednak przeczą temu dane molekularne, wskazujące na powstanie Nephilinae prawdopodobnie około 40 mln lat temu, już po rozpadzie Gondwany. Zdaniem autorów równie prawdopodobne wydaje się pochodzenie rodziny z Afryki, Azji lub Australazji[7].

Kladogram Nephilidae według Kuntnera i współpracowników (2008)[8]
Nephilidae 
 Clitaetrinae 

 Clitaetra


 Nephilinae 

 Herennia




Kladogram Nephilidae według Kuntnera i współpracowników (2013)[7]
Nephilidae 


 Herennia



 Nephilengys





 Nephila


 

 Nephilingis




 Clitaetra



 „Nephila






Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nephilinae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Matjaž Kuntner, Jonathan A. Coddington. Discovery of the largest orbweaving spider species: The evolution of gigantism in Nephila. „PLoS ONE”. 4 (10): e7516, 2009. DOI: 10.1371/journal.pone.0007516. PMID: 19844575. (ang.). 
  3. a b c d e Matjaž Kuntner. Phylogenetic systematics of the Gondwanan nephilid spider lineage Clitaetrinae (Araneae, Nephilidae). „Zoologica Scripta”. 35 (1), s. 19–62, 2006. DOI: 10.1111/j.1463-6409.2006.00220.x. (ang.). 
  4. Matjaž Kuntner, Ingi Agnarsson. Web gigantism in Darwin's bark spider, a new species from Madagascar (Araneidae: Caerostris). „Journal of Arachnology”. 38 (2), s. 346–356, 2010. DOI: 10.1636/B09-113.1. (ang.). 
  5. Jonathan A. Coddington, Gustavo Hormiga, Nikolaj Scharff. Giant female or dwarf male spiders?. „Nature”. 385, s. 687–688, 1997. DOI: 10.1038/385687a0. (ang.). 
  6. Norman I. Platnick, Nephilidae, [w:] The World Spider Catalog, Version 13.5, American Museum of Natural History., DOI10.5531/db.iz.0001 [dostęp 2013-06-28] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-13] (ang.).
  7. a b c d e f Matjaž Kuntner, Miquel Arnedo, Peter Trontelj, Tjaša Lokovšek, Ingi Agnarsson. A molecular phylogeny of nephilid spiders: Evolutionary history of a model lineage. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 69 (3), s. 961–979, 2013. DOI: 10.1016/j.ympev.2013.06.008. (ang.). 
  8. a b c Matjaž Kuntner, Jonathan A. Coddington, Gustavo Hormiga. Phylogeny of extant nephilid orb-weaving spiders (Araneae, Nephilidae): testing morphological and ethological homologies. „Cladistics”. 24 (2), s. 147–217, 2008. DOI: 10.1111/j.1096-0031.2007.00176.x. (ang.). 
  9. a b c d Ward C. Wheeler i inni. The spider tree of life: phylogeny of Araneae based on target-gene analyses from an extensive taxon sampling. „Cladistics”, 2017. DOI: 10.1111/cla.12182. (ang.). 
  10. Fernando Álvarez-Padilla, Dimitar Dimitrov, Gonzalo Giribet, Gustavo Hormiga. Phylogenetic relationships of the spider family Tetragnathidae (Araneae, Araneoidea) based on morphological and DNA sequence data. „Cladistics”. 25 (2), s. 109–146, 2009. DOI: 10.1111/j.1096-0031.2008.00242.x. (ang.). 
  11. Nicole L. Garrison, Juanita Rodriguez, Ingi Agnarsson, Jonathan A. Coddington, Charles E. Griswold, Christopher A. Hamilton, Marshal Hedin, Kevin M. Kocot, Joel M. Ledford, Jason E. Bond. Spider phylogenomics: untangling the Spider Tree of Life. „PeerJ”. 4: e1719, 2016. DOI: 10.7717/peerj.1719. (ang.). 
  12. a b Dimitar Dimitrov, Ligia R. Benavides, Miquel A. Arnedo, Gonzalo Giribet, Charles E. Griswold, Nikolaj Scharff, Gustavo Hormiga. Rounding up the usual suspects: a standard target-gene approach for resolving the interfamilial phylogenetic relationships of ecribellate orb-weaving spiders with a new family-rank classification (Araneae, Araneoidea). „Cladistics”. 33 (3), s. 221–250, 2017. DOI: 10.1111/cla.12165. (ang.). 
  13. World Spider Catalogue: Family: Araneidae Clerck, 1757. [w:] World Spider Catalogue. Version 18.0 [on-line]. Natural History Museum Bern, 2017. [dostęp 2017-05-30]. (ang.).
  14. a b Paul A. Selden, ChungKun Shih, Dong Ren. A golden orb-weaver spider (Araneae: Nephilidae: Nephila) from the Middle Jurassic of China. „Biology Letters”. 7 (5), s. 775–778, 2011. DOI: 10.1098/rsbl.2011.0228. (ang.). 
  15. Su Yongchao, Chang Yunghau, Deborah Smith, Zhu Mingsheng, Matjaž Kuntner, Tso Imin. Biogeography and speciation patterns of the golden orb spider genus Nephila (Araneae: Nephilidae) in Asia. „Zoological Science”. 28 (1), s. 47–55, 2011. DOI: 10.2108/zsj.28.47. (ang.). 
  16. Paul A. Selden, ChungKun Shih, Dong Ren. A giant spider from the Jurassic of China reveals greater diversity of the orbicularian stem group. „Naturwissenschaften”. 100 (12), s. 1171–1181, 2013. DOI: 10.1007/s00114-013-1121-7. (ang.).