Nhambikuara cerradensis
| Nhambikuara cerradensis | |
| Freitas, Barbosa et Zacca, 2018 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Podplemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Nhambikuara cerradensis |
Nhambikuara cerradensis – gatunek motyli z rodziny rusałkowatych i podrodziny oczennicowatych. Endemiczny dla Brazylii.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2018 roku przez André V.L Freitasa, Eduarda Barbosę i Thamarę Zaccę na łamach „Revista Brasileira de Entomologia” w publikacji współautorstwa Maria A. Marina, Mariny Beirão, André R.M. Silvy, Mirny M. Casagrande, Marianne Espeland i Keith Willmott[1][2]. Jako lokalizację typową wskazano Serra do Cipó w Santana do Riacho na terenie brazylijskiego stanu Minas Gerais. Epitet gatunkowy pochodzi od ekoregionu cerrado, w którym występuje ów motyl. Wyznaczony został gatunkiem typowym rodzaju[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Głowa jest ciemnobrązowa z kasztanowymi oczami, zmieszanymi łuskami jasnobrązowymi i kremowymi na czole, zapoliczkach i zakrzywionych ku górze głaszczkach wargowych. Czułki są brązowe z ciemniejszym szczytem i białymi łuskami po bokach nasad poszczególnych członów[1].
Na wierzchu tułowia występują łuski brązowe, a na spodzie pomieszane brązowe i kremowe. Skrzydło przednie osiąga od 17 do 19 mm długości u samców i od 19 do 21 mm u samic. Wierzch skrzydeł obu par jest brązowy z ciemnobrązowymi liniami submarginalną i marginalną oraz jasnobrązowym rejonem przykrawędziowym, pozbawiony plamek ocznych. Skrzydło przednie ma spód jasnobrązowy z czterema równoległymi brązowoochrowymi liniami i dwoma małymi plamkami ocznymi w polu submarginalnym. Skrzydło tylne ma spód jasnobrązowy z czterema równoległymi brązowoochrowymi liniami i sześcioma dwuźrenicowymi plamkami ocznymi w polu submarginalnym; plamki te są silnie rozwinięte u formy latającej w porze deszczowej, a mocno zredukowane u formy latającej w porze suchej. Na odnóżach przemieszane są łuski kremowe i beżowe[1].
Na wierzchu odwłoka występują łuski brązowe, a na spodzie pomieszane brązowe i kremowe. Genitalia samicy cechują się połowicznie zesklerotyzowanym i niezlanym z bocznymi wypustkami płytki antewaginalnej ósmym tergitem, prawie trzykrotnie dłuższą niż szeroką sterygmą, parą znamion po grzbietowej stronie torebki kopulacyjnej oraz błoniastym przewodem tejże torebki zaopatrzonym w półpierścieniowatą sklerotyzację. Genitalia samca charakteryzują się walwą o prawie trójkątnych żeberkach i silnie piłkowanej części grzbietowo-wierzchołkowej, prostym unkusem, dwukrotnie dłuższym od walwy wyrostkiem przednim sakusa, silnie zakrzywionym ku górze przodem edeagusa oraz wydłużonymi łatkami cierni[1].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad ten zasiedla otwarte tereny cerrado. Osobniki dorosłe najaktywniejsze są w godzinach rannych. Latają nisko, rzadko wznosząc się wyżej niż półtora metra ponad gruntem. Żerują na przejrzałych owocach, gnijących szczątkach roślinnych i odchodach zwierząt[1].
Gatunek neotropikalny, południowoamerykański, endemiczny dla Brazylii. Znany jest ze stanów Maranhão, Ceará, Bahia, Goiás, Dystrykt Federalny, Mato Grosso, Mato Grosso do Sul, Minas Gerais i São Paulo[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g André Victor Lucci Freitas, Eduardo Barbosa, Thamara Zacca, Mario Alejandro Marin, Marina Beirão, André Roberto Melo Silva, Mirna Martins Casagrande, Marianne Espeland, Keith Willmott. Before it is too late: description of a new genus and species of butterfly from a highly threatened Brazilian biome. „Revista Brasileira de Entomologia”. 62 (2), s. 148-158, 2018,. DOI: 10.1016/j.rbe.2018.02.003.
- ↑ a b Markku Savela: Nhambikuara Freitas, Barbosa & Zacca in Freitas, Barbosa, Zacca, Marín, Berião, Silva, Casagrande, Espeland & Willmott, 2018. [w:] funet.fi [on-line]. [dostęp 2024-02-08].