Ołeksij Popow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ołeksij Popow
Олексій Попов
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Ołeksij Mykołajowycz Popow

Data i miejsce urodzenia

6 marca 1980
Zaporoże

Wzrost

183 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera juniorska
Lata Klub
–1997 SDJuSzOR Metałurh Zaporoże
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1997 Metałurh Zaporoże 0 (0)
1997–1999 Winner Ford Uniwersytet Zaporoże 54 (0)
1999–2001 Zaporiżkoks Zaporoże 67 (0)
2001–2005 MFK Szachtar Donieck 118 (0)
2005–2013 MFK Dinamo Moskwa 144 (2)
2013–2014 Dina Moskwa 0 (0)
2014 Araz Naxçıvan (wyp.) 16 (0)
2014–2018 Norilski Nikiel Norilsk 81 (1)
W sumie: 480 (3)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2001–2012  Ukraina ? (?)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2018– Norilski Nikiel Norilsk (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Ołeksij Mykołajowycz Popow, ukr. Олексій Миколайович Попов (ur. 6 marca 1980 w Zaporożu) – ukraiński piłkarz i futsalista, grający na pozycji bramkarza, trener piłkarski. Zmienił obywatelstwo na rosyjskie.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek Szkoły Sportowej Metałurh Zaporoże. Najpierw grał w piłkę nożną jako rezerwowy bramkarz Metałurha. W 1997 zmienił dyscyplinę na futsal zasilając miejscowy Winner Ford Uniwersytet Zaporoże. W 1999 przeniósł się do Zaporiżkoksu Zaporoże. Latem 2001 przeszedł do MFK Szachtar Donieck. W 2005 został zaproszony do rosyjskiego klubu MFK Dinamo Moskwa, w którym występował przez 8 lat. W 2013 przeniósł się do Diny Moskwa, jednak przez limit na obcokrajowców był zmuszony na początku 2014 do odejścia do azerskiego Arazu Naxçıvan, gdzie grał na zasadach wypożyczenia przez pół roku[1]. W sierpniu 2014 podpisał kontrakt z klubem Norilski Nikiel Norilsk, w którym zakończył karierę piłkarza 25 maja 2018[2].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Wieloletni reprezentant Ukrainy, barwy której bronił od 2001[3] do 2012, zdobywając dwukrotnie wicemistrzostwo Europy (2001, 2003).

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

W 2018 rozpoczął karierę szkoleniowca. Najpierw pomagał trenować Norilski Nikiel Norilsk[4].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy piłkarskie[edytuj | edytuj kod]

reprezentacja Ukrainy
Winner Ford Uniwersytet Zaporoże
Zaporiżkoks Zaporoże
  • wicemistrz Ukrainy: 1999/00
  • zdobywca Pucharu Wielkiego Dniepru: 2000
MFK Szachtar Donieck
  • mistrz Ukrainy: 2001/02, 2003/04, 2004/05
  • wicemistrz Ukrainy: 2002/03
  • zdobywca Pucharu Ukrainy: 2002/03, 2003/04
  • finalista Pucharu Ukrainy: 2004/05
MFK Dinamo Moskwa
  • mistrz Rosji: 2005/06, 2006/07, 2007/08, 2010/11, 2011/12, 2012/13
  • wicemistrz Rosji: 2008/09
  • brązowy medalista mistrzostw Rosji: 2009/10
  • zdobywca Pucharu Rosji: 2007/08, 2008/09, 2009/10, 2010/11, 2012/13
  • finalista Pucharu Rosji: 2005, 2006/07, 2011/12
  • zdobywca Pucharu UEFA w futsalu: 2006/07
  • finalista Pucharu UEFA w futsalu: 2011/12, 2012/13
  • zdobywca Intercontinental Futsal Cup: 2013
  • finalista Intercontinental Futsal Cup: 2014
Araz Naxçıvan
  • mistrz Azerbejdżanu: 2013/14
  • brązowy medalista Pucharu UEFA w futsalu: 2013/14
Norilski Nikiel Norilsk
  • finalista Pucharu Rosji: 2014/15

Sukcesy indywidualne[edytuj | edytuj kod]

  • najlepszy debiutant mistrzostw Ukrainy: 1997/98
  • na liście 15 najlepszych futsalistów Ukrainy: 2002/03, 2004/05
  • na liście 18 najlepszych futsalistów Ukrainy: 1998/99, 2000/01

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]