Obróbka wygładzająca
Obróbka wygładzająca (wygładzanie[1]) – wykończeniowa obróbka ścierna dokonywana głównie w celu zwiększenia gładkości obrabianych powierzchni. Wygładzanie przeprowadza się przy pomocy osełek (pilników ściernych). Obróbka taka cechuje się znacznie mniejszą szybkością skrawania od szybkości szlifowania[1].
Podział[edytuj | edytuj kod]
Wyróżnia się trzy sposoby wygładzania różniące się kinematyką ruchów roboczych i zastosowaniem[1]:
- honowanie (obciąganie, gładzenie, dogładzanie długoskokowe)
- dogładzanie oscylacyjne (superfinisz, dogładzanie krótkoskokowe lub w skrócie dogładzanie)
- dogładzanie osełkowe (lapowanie osełkowe)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Jan Kaczmarek: Podstawy obróbki wiórowej, ściernej i erozyjnej. Warszawa: WNT, 1970.