Obrót wewnętrzny na nóżkę
Obrót wewnętrzny główki płodu na nóżkę – zabieg w położnictwie, niewykonywany już z powodu możliwości wystąpienia ciężkich powikłań, jeden z najniebezpieczniejszych zabiegów w położnictwie. Wykonywało się go przy pełnym rozwarciu (łac. versio ad pedem), czyli w II okresie porodu człowieka[1]. Zamiast niego wykonuje się obecnie o wiele bezpieczniejsze zarówno dla matki jak i płodu cięcie cesarskie[1].
Wskazania[edytuj | edytuj kod]
Próbę obrotu wewnętrznego główki płodu można wykonać, gdy występuje:
- położenie poprzeczne płodu (kiedy długa oś płodu i długa oś macicy są do siebie prostopadłe)
- położenie skośnie płodu (kiedy długa oś płodu i długa oś macicy, krzyżują się pod kątem 45 stopni)
- niepowodzenie obrotu zewnętrznego[2] (rękoczynów zewnętrznych, przez powłoki brzuszne, w celu uzyskania ułożenia podłużnego główkowego lub miednicowego)
Przeciwwskazania[edytuj | edytuj kod]
- Zwężona macica
- Zagrażające pęknięcie macicy
- Duży płód
- Wodogłowie
- Położenie poprzeczne zaniedbane[1]
Warunki, które muszą być spełnione do wykonania obrotu[edytuj | edytuj kod]
- Całkowite rozwarcie
- Pęcherz płodowy zachowany lub bezpośrednio po jego pęknięciu[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c „Podręcznik Położnictwa dla studentów i lekarzy” Prof. Dr med. Tadeusz Zwoliński, Wydanie III, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1959
- ↑ „Położnictwo i choroby kobiece „ Prof. Dr H. Beck, Doc. Dr T. Bulski, Prof.. dr H. Gromadzki, Prof. Dr L. Lorentowicz, Prof. Dr I. Roszkowski, Wydanie IV, Państwowy Zakład wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1954
- ↑ „Położnictwo Ćwiczenia” Prof. Zw. Dr hab. N. med. Michał Troszyński, Wydanie II uaktualnione, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2003
