Observatorio (wyspa w Argentynie)
 Latarnia Noworoczna (hiszp. Faro Año Nuevo) | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Prowincja | |
| Akwen | |
| Archipelag | |
| Powierzchnia |
4 km² |
| Populacja • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Ziemi Ognistej  | |
Położenie na mapie Argentyny  | |
 54°39′21,1″S 64°08′18,3″W/-54,655861 -64,138417
| |
Wyspa Observatorio (hiszp. Isla Observatorio) – wyspa na Oceanie Atlantyckim w Argentynie, położona około 50 km na wschód od wschodnich krańców Ziemi Ognistej i około siedmiu kilometrów na północ od Wyspy Stanów (Isla de los Estados). Należy do archipelagu Año Nuevo.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Wyspa znajduje się na 54º39'16" szerokości południowej i 64º08'27" długości wschodniej. Ma klimat wilgotny typu patagońskiego[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Archipelag leżał na szlaku morskim przez przylądek Horn. Ze względu na trudne warunki żeglugowe, obszary te cieszyły się złą sławą wśród marynarzy. O częstych katastrofach świadczą liczne wraki statków w okolicy. Argentyńska marynarka wojenna postanowiła w związku z tym zainstalować w tym rejonie latarnię morską. 25 maja 1884 uruchomiono latarnię morską San Juan del Salvamento na Wyspie Stanów. Latarnię tę zastąpiono w 1901 tzw. Latarnią Noworoczną (hiszp. Faro Año Nuevo) na Observatorio, która rozpoczęła działalność w roku następnym. Latarnia to wieża o wysokości 21,70 m, pomalowana w białe i szare poziome pasy. Ma zasięg ponad 18 mil morskich. Obok zbudowano obserwatorium magnetyczne założone przez porucznika Horacio Ballvé[2] wraz z budynkami towarzyszącymi, magazynami, ciasnym portem i molem na potrzeby gwałtownie rozwijających się wypraw antarktycznych (z bazy korzystał m.in. Otto Nordenskjöld i Jean-Baptiste Charcot[2]). W 1917 wszystkie obiekty (prócz latarni) zostały wyłączone z obsługi ze względu na zmniejszenie ruchu morskiego w wyniku otwarcia Kanału Panamskiego. Latarnia w 1999 została ogłoszona pomnikiem historii narodowej Argentyny[3]. Pomiędzy grudniem 2002 a styczniem 2003 służby argentyńskiej marynarki wojennej dokonały napraw w latarni morskiej. W 2011 miejsce, w którym funkcjonowało obserwatorium magnetyczne i meteorologiczne, zostało uznane za Narodowe Miejsce Historyczne (Lugar Histórico Nacional).
W 2002 umieszczono w pozostałościach zabudowań tablicę upamiętniającą stulecie ochrony statków na południowym krańcu Argentyny[2].
Fauna[edytuj | edytuj kod]
Wyspę zamieszkują petrele antarktyczne i pingwiny magellańskie. Latarnicy wprowadzili też króliki, nie występujące tu naturalnie[2].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Wyspa jest częścią rezerwatu przyrody Wyspy Stanów i dostęp dla turystów jest na nią ograniczony. Turyści przybywający drogą morską z miasta Ushuaia mogą przebywać na wyspie jedynie w dzień, a na noc muszą powracać na statki. Znajduje się tu punkt kontrolny argentyńskiej marynarki wojennej[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Juan Papadakis, El clima; Con especial referencia a los climas de América Latina, Península Ibérica, Ex colonias Ibéricas, y sus potencialidades agropecuarias, Albatros, 1980, s. 377
- ↑ a b c d Historia y Arqueología Marítima, Faro de isla Año Nuevo, Monumento Nacional Dec.64/99
- ↑ Comisión Nacional de Museos y de Monumentos y Lugares Históricos, Monumentos Nacionales Tierra del Fuego, s.564. monumentosysitios.gov.ar. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-31)].
- ↑ Tiempo Sur, Periodismo Ciudadano. Tierra y gente olvidada