Onychonycteris finneyi
| Onychonycteris finneyi | |
| Simmons, Seymour, Habersetzer, and Gunnell, 2008 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina |
Onychonycteridae |
| Rodzaj |
Onychonycteris |
| Gatunek |
Onychonycteris finneyi |
Onychonycteris finneyi – wymarły, jeden z najbardziej prymitywnych z dotychczas poznanych, gatunków nietoperzy, którego skamieniałe, dobrze zachowane szczątki odkryła Bonnie Finney w 2003 r.[potrzebny przypis] w południowo-zachodniej części stanu Wyoming w USA. Gatunek został nazwany i opisany przez Nancy B. Simmons. Uważa się, że Onychonycteris finneyi stanowi brakujące pośrednie ogniwo ewolucyjne pomiędzy współczesnymi nietoperzami, a ich nielotnymi praprzodkami. Odkryty przodek nietoperzy żył 52,5 mln lat temu, w okresie wczesnego eocenu. Datę określono na podstawie analizy wieku warstw skalnych, w których spoczywał. Odkrycie Onychonycteris finneyi pozwoliło ustalić, że nietoperze zaczęły latać zanim wykształciły się u nich narządy i zdolność do echolokacji. Analiza szczątków wykazała, że w jego czaszce brak jest struktur wokół uszu umożliwiających echolokację. Wskazuje to, że w poszukiwaniu pożywienia Onychonycteris finneyi posługiwał się zmysłem wzroku i/lub powonienia. Rozwinięta klatka piersiowa dowodzi, że zwierzę latało, ale budowa jego skrzydeł wskazuje, że nie był on zbyt szybkim lotnikiem.
W odróżnieniu od dzisiejszych nietoperzy, które mają pazurki wyłącznie na kciuku i (u rodziny Rudawkowate) na drugim palcu, Onychonycteris finneyi posiadał pazurki na wszystkich pięciu palcach kończyny przedniej (stąd też pochodzi jego nazwa oznaczająca 'pazurzasty nietoperz').
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nancy B. Simmons. "Jak uskrzydlały się ssaki". „Świat Nauki”. 1 (209), s. 50-57. Warszawa: Prószyński Media. ISSN 0867-6380.