Operacja Ranger (RAF)
Operacja Ranger (pol. kłusownik) – rodzaj działań taktycznych Royal Air Force, prowadzonych w czasie II wojny światowej, polegających na wykorzystaniu nocnych myśliwców do atakowania celów naziemnych na terenie okupowanej Europy[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1943 roku aktywność Luftwaffe nad Wielką Brytanią spadła praktycznie do zera. Dlatego też Fighter Command Royal Air Force podjęło decyzję o wykorzystaniu nocnych myśliwców do działań nękających polegających na atakowaniu celów naziemnych o znaczeniu strategicznym na terenie okupowanej Francji[2].
Myśliwce nocne zostały przewidziane do tego działania z uwagi na dwusilnikową konstrukcję, która zapewniała większe bezpieczeństwo lotu oraz dwuosobowe załogi ułatwiające prowadzenie nocnej nawigacji. Jednostki RAF, wytypowane do lotów tego typu, poddano specjalnemu szkoleniu. Załogi odbyły szkolenie w zakresie lotów na niskiej wysokości oraz wykonywania ataków z lotu koszącego z użyciem broni pokładowej i przenoszonych bomb[3]. Szczególny nacisk położono na zagadnienia nawigacyjne, gdyż załogi miały działać bez pomocy naziemnych ośrodków naprowadzania, co było regułą podczas ich dotychczasowych lotów nad wyspami brytyjskimi. Działania załóg były utrudnione z uwagi na pozbawienie samolotów urządzeń radarowych[4].
Działania były prowadzone z użyciem pojedynczych samolotów. Załoga była odpowiedzialna, w porozumieniu z oficerem wywiadu jednostki lotniczej, za opracowanie trasy lotu i wybór miejsca działania. Samoloty przelatywały nad kanałem La Manche na wysokości 15-90 metrów, francuski brzeg przekraczano na wysokości ok. 150 metrów. Po dolocie w rejon działania zwiększano wysokość do ok. 1000 metrów i rozpoczynano poszukiwanie celów. Atakowano zidentyfikowane obiekty naziemne o znaczeniu strategicznym, takie jak lotniska, budynki przemysłowe i wojskowe, środki transportu (statki, samochody, pociągi), siłę żywą i in[5].
Do działań typy Ranger został skierowany również polski Dywizjon 307[6]. Inauguracja lotów na nowy typ zadań, nazywanych przez Polaków randżerką, nastąpiła w nocy z 15 na 16 maja 1943 roku[7]. Prowadzono je do sierpnia a następnie zrezygnowano z powodu skierowania dywizjonu do poszukiwań niemieckich okrętów podwodnych w Zatoce Biskajskiej i na Atlantyku[6]. Dywizjon 307 wykonał łącznie 132 patrole w ramach operacji Ranger[8].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ What Did Fighter Command Do After The Battle Of Britain?. wm.org.uk. [dostęp 2019-12-12]. (ang.).
- ↑ Janczak 1998 ↓, s. 209.
- ↑ Król 1990 ↓, s. 188.
- ↑ Janczak 1998 ↓, s. 210.
- ↑ Janczak 1998 ↓, s. 209-211.
- ↑ a b Król 1990 ↓, s. 211.
- ↑ Janczak 1998 ↓, s. 211.
- ↑ Damsz 2009 ↓, s. 320.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Damsz: Lwowskie Puchacze. Wspomnienia lotnika. Warszawa: Wydawnictwo Znak, 2009. ISBN 978-83-240-1151-3. OCLC 833440804.
- Andrzej R. Janczak: Ranger [w:] 80 lat lotnictwa polskiego : historia i współczesność : materiały z konferencji. T. 2. Warszawa: Zespół Redakcyjno-Wydawniczy WLiOP, 1998. ISBN 83-909950-1-8. OCLC 830196964.
- Wacław Król: Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii: 1940-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07695-2. OCLC 834110269.