Ostrożeń wschodniokarpacki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Ostrożeń Waldsteinii)
Ostrożeń wschodniokarpacki
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Carduoideae

Rodzaj

ostrożeń

Gatunek

ostrożeń wschodniokarpacki

Nazwa systematyczna
Cirsium waldsteinii Rouy
Fl. France [Rouy & Foucaud] 9: 84, in adnot. 1905

Ostrożeń wschodniokarpacki syn. ostrożeń Waldsteina (Cirsium waldsteinii) – gatunek roślin wieloletnich z rodziny astrowatych. W Polsce występuje tylko w Karpatach Wschodnich.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Koszyczki
Łodyga
Wzniesiona, prosta, rozgałęziająca się, o wysokości do 2 m.
Liście
Głęboko pierzasto-wrębne lub pierzasto-klapowane. Dolne ogonkowe i bardzo duże, okrągło-jajowate, wyższe bezogonkowe, jajowato-podługowate. Wszystkie liście górą zielone i rzadko owłosione, na spodniej stronie pajęczynowato-kutnerowate, później łysiejące.
Kwiaty
Koszyczki o długości 27–35 mm (wraz z kwiatami), zwisłe i wyrastające po 3–7 na szczytach pędów. Kwiaty ciemnopurpurowe. Puch kielichowy ma długość 16–21 mm i wewnętrzne szczecinki zgrubiałe na szczycie.
Owoc
Niełupka o długości 4–5,5 mm z puchem kielichowym.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Siedlisko: polany, obrzeża lasów i potoków. Występuje od regla dolnego po piętro subalpejskie. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Pulmonario-Alnetum viridis[3]. Kwitnie od lipca do sierpnia, nasiona rozsiewane są przez wiatr (anemochoria).

Zmienność[edytuj | edytuj kod]

Tworzy mieszańce z ostrożniem błotnym, o. lancetowatym, o. lepkim, o. łąkowym, o. warzywnym[4].

Ochrona[edytuj | edytuj kod]

Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski w grupie gatunków rzadkich, potencjalnie zagrożonych wyginięciem (kategoria zagrożenia R)[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
  3. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  4. Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  5. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.