Oziębienie pośmiertne
Oziębienie pośmiertne (łac. frigor s. algor mortis) – spadek temperatury ciała powstający w wyniku ustania krążenia, stałej utraty ciepła przez promieniowanie, przewodzenie i parowanie, aż dojdzie do wyrównania temperatury ciała z temperaturą otoczenia. W warunkach klimatu umiarkowanego proces ten trwa przeciętnie 16-20 godzin.
Szybkość z jaką zachodzi spadek temperatury ciała zależy m.in. od temperatury otoczenia, wilgotności środowiska, grubości warstwy tkanki podskórnej.
Znaczna zmienność tego zjawiska sprawia, że jego przydatność w określaniu czasu zgonu ma niewielkie znaczenie.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Śmierć i zaburzenia rozwojowe. W: J.A. Madej, T Rotkiewicz, Z. Nozdryn-Płotnicki: Patologia szczegółowa zwierząt. Olsztyn: Wydawnictwo UWM, 2007. ISBN 978-83-7299-496-7.
- Nauka o śmierci. W: Andrzej Jakliński, Jan Kobiela, Kazimierz Jaegermann, Zdzisław Marek, Zofia Tomaszewska, Bożena Turowska: Medycyna sądowa. Warszawa: PZWL, 1979, s. 27-28. ISBN 83-200-0176-5.
