Płuco pracowników silosów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Płuco pracowników silosów (ang. silo filler's disease lub silo unloader disease) – choroba zawodowa występująca u osób pracujących w silosach, rozwijająca się w wyniku zatrucia dwutlenkiem azotu.

Objawy zatrucia zostały opisane po raz pierwszy w 1914, kiedy zatruciu i następnie śmierci uległo trzech pracowników silosów. W 1956 po raz pierwszy użyto terminu „płuco pracowników silosów”.

Dwutlenek azotu to czerwonobrązowy gaz, który powstaje w wyniku rozkładu gnilnego materiału organicznego w silosie[1].

Objawy[edytuj | edytuj kod]

W zależności od jego stężenia, ale również czasu narażenia na przebywanie w jego atmosferze, może dochodzić do następujących objawów:

Skutki zatrucia[edytuj | edytuj kod]

Uważa się, że 2-3 minutowe przebywanie w wysokim stężeniu dwutlenku azotu może już skutkować śmiercią. W innych przypadkach (ekspozycja krótsza czasowo lub na mniejsze stężenia gazu) może doprowadzić do następujących powikłań pojawiających się w następnych godzinach lub dniach po ekspozycji:

  • toksyczny obrzęk płuc, który może się rozwinąć do 24 godzin od narażenia, bez wcześniejszych objawów zwiastunowych. Dlatego po narażeniu konieczna jest hospitalizacja
  • w okresie do kilku tygodni może dojść do rozwoju zarostowego zapalenia oskrzelików (bronchiolitis obliterans)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]