Płyta Tisza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Płyta Tisza – płyta kontynentalna położona w południowo-wschodniej części Kotliny Panońskiej.

Płyta Tisza ma złożoną strukturę wewnętrzną. Składa się z hercyńskich kompleksów krystalicznych w podłożu oraz późniejszych sekwencji alpejskich. Przeważającą jej część pokrywa gruba seria osadów neogeńskich. Odsłonięte podłoże można znaleźć w górach Slawonii (Moslavačka Gora, Papuk, Psunj, Krndija), w pasmach południowego Kraju Zadunajskiego (Mecsek, Villány Mountains) oraz w Górach Zachodniorumuńskich[1].

W okresie orogenezy hercyńskiej i alpejskiej stanowiła część późniejszej struktury zwanej megajednostką Tisza i leżała na obrzeżach europejskiej części płyty eurazjatyckiej. W późnym triasie zaczął się powolny rozpad tej jednostki zakończony oddzieleniem płyty Tisza we wczesnym batonie. We wczesnej kredzie zaszła znaczna rotacja tej jednostki, a w środkowej kredzie doszło do spiętrzeń i zmian metamorficznych w wyniku nacisku przemieszczającej się na północ płyty adriatyckiej. We wczesnym trzeciorzędzie ruch płyt Alcapa i Tisza w kierunku północno-wschodnim doprowadził do powstania dzisiejszego niejednorodnego podłoża basenu panońskiego[1].

Zderzenie płyt Tisza i ALCAPA z płytą eurazjatycką w okresie trzeciorzędu doprowadziło do wykształcenia łuku Karpat[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Csaba Péró, János Haas, Mesozoic evolution of the Tisza Mega-unit, „International Journal of Earth Sciences”, 93 (2), 2004, s. 297–313, DOI10.1007/s00531-004-0384-9, ISSN 1437-3254 [dostęp 2022-04-26].
  2. The Carpathians [online], www.mantleplumes.org [dostęp 2022-04-26].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]