Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pływanie
4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1956
1952 1960
Miejsce

 Australia
Melbourne

Termin

1 grudnia 1956 (eliminacje)
3 grudnia 1956 (finał)

Liczba ekip

11

Liczba sportowców

50

Obiekt rozgrywek

Swimming and Diving Stadium

Złoty medal Złoty medal

 Australia

Srebrny medal Srebrny medal

 Stany Zjednoczone

Brązowy medal Brązowy medal

 ZSRR

Konkurencje pływackie na
Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956
Styl dowolny
100 m mężczyźni   kobiety
400 m mężczyźni   kobiety
1500 m mężczyźni
Styl grzbietowy
100 m mężczyźni   kobiety
Styl klasyczny
200 m mężczyźni   kobiety
Styl motylkowy
100 m   kobiety
200 m mężczyźni
Sztafety – styl dowolny
4 × 100 m   kobiety
4 × 200 m mężczyźni  

Sztafeta 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn – jedna z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas XVI Igrzysk Olimpijskich w Melbourne. Eliminacje odbyły się 1 grudnia, a finał 3 grudnia 1956 roku.

W finale na pierwszej zmianie w sztafecie australijskiej płynął Kevin O’Halloran, który nieznacznie wyprzedził Witalija Sorokina z ZSRR. Australijczyk John Devitt zwiększył na drugiej zmianie przewagę nad pozostałymi drużynami, podczas gdy George Breen zapewnił Amerykanom drugą pozycję. Reprezentant Australii Murray Rose płynął na kolejnej zmianie niezagrożony i widzowie zastanawiali się tylko czy reprezentanci gospodarzy pobiją rekord świata. Ostatni zawodnik sztafety australijskiej, Jon Henricks uzyskał nieoficjalnie najlepszy międzyczas w historii (2:04,4), dzięki czemu Australijczycy ustanowili nowy rekord globu (8:23,6). Srebrny medal zdobyli Amerykanie (8:31,5), a brąz wywalczyli byli rekordziści świata, pływacy z ZSRR (8:34,7).

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

Przed zawodami rekord świata i rekord olimpijski wyglądały następująco:

Rekord Reprezentacja Czas Miejsce Data
Rekord świata  ZSRR
Boris Nikitin
Władimir Strużanow
Giennadij Nikołajew
Witalij Sorokin
8:24,5 Moskwa 4 listopada 1956
Rekord olimpijski  Stany Zjednoczone
Wayne Moore (2:08,7)
William Woolsey (2:09,3)
Ford Konno (2:06,9)
Jimmy McLane (2:06,2)
8:31,1 Finlandia Helsinki 29 lipca 1952 [1]

W trakcie zawodów ustanowiono następujące rekordy:

Data Etap konkurencji Reprezentacja Czas Rekord
3 grudnia finał  Australia
Kevin O’Halloran (2:06,8)
John Devitt (2:06,4)
Murray Rose (2:06,0)
Jon Henricks (2:04,4)
8:23,6 WR

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Eliminacje[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Wyścig Państwo Zawodnik Czas Uwagi
1. 1  Japonia Hiroshi Suzuki (2:11,8)
Atsushi Tani (2:08,8)
Koji Nonoshita (2:10,3)
Tsuyoshi Yamanaka (2:07,0)
8:37,9 Q
2. 1  Stany Zjednoczone Dick Hanley (2:08,7)
Tim Jecko (2:09,1)
Sonny Tanabe (2:12,2)
Ford Konno (2:08,3)
8:38,3 Q
3. 2  Wielka Brytania Kenneth Williams (2:11,7)
Ronald Roberts (2:13,1)
Neil McKechnie (2:06,6)
Jack Wardrop (2:07,7)
8:39,1 Q
4. 2  ZSRR Władimir Strużanow (2:11,6)
Giennadij Nikołajew (2:08,8)
Witalij Sorokin (2:10,4)
Boris Nikitin (2:08,7)
8:39,5 Q
5. 2  Australia John Devitt (2:07,5)
Gary Chapman (2:08,4)
Graham Hamilton (2:15,4)
Murray Garretty (2:08,9)
8:40,2 Q
6. 1 Niemcy Wspólna Reprezentacja Niemiec Hans Köhler (2:11,7)
Hans-Joachim Reich (2:12,0)
Hans Zierold (2:07,8)
Horst Bleeker (2:11,0)
8:42,5 Q
7. 1  Południowa Afryka Billy Steuart (2:09,6)
Tony Briscoe (2:08,7)
Dennis Ford (2:12,5)
Peter Duncan (2:12,2)
8:43,0 Q
8. 1  Włochy Fritz Dennerlein (2:09,7)
Paolo Galletti (2:13,0)
Guido Elmi (2:12,7)
Angelo Romani (2:07,7)
8:43,1 Q
9. 2  Francja Aldo Eminente (2:11,6)
Jacques Collignon (2:13,4)
Alex Jany (2:13,4)
Jean Boiteux (2:18,1)
8:56,5
10. 2  Węgry Gyula Dobay (2:12,8)
György Csordás (2:16,5)
Sándor Záborszky (2:14,7)
Jenő Áts (2:13,2)
8:57,2
11. 2  Filipiny Dakula Arabani (2:15,9)
Agapito Lozada (2:16,9)
Bana Sailani (2:15,5)
Ulfiano Babol (2:17,4)
9:05,7

Finał[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Państwo Zawodnik Czas Uwagi
złoto  Australia Kevin O’Halloran (2:06,8)
John Devitt (2:06,4)
Murray Rose (2:06,0)
Jon Henricks (2:04,4)
8:23,6 WR
srebro  Stany Zjednoczone Dick Hanley (2:08,0)
George Breen (2:07,7)
Bill Woolsey (2:07,0)
Ford Konno (2:08,8)
8:31,5
brąz  ZSRR Witalij Sorokin (2:07,5)
Władimir Strużanow (2:11,5)
Giennadij Nikołajew (2:09,0)
Boris Nikitin (2:06,7)
8:34,7
4.  Japonia Manabu Koga (2:10,0)
Atsushi Tani (2:08,5)
Koji Nonoshita (2:10,5)
Tsuyoshi Yamanaka (2:07,6)
8:36,6
5. Niemcy Wspólna Reprezentacja Niemiec Hans Köhler (2:10,3)
Hans-Joachim Reich (2:12,1)
Hans Zierold (2:08,4)
Horst Bleeker (2:12,6)
8:43,4
6.  Wielka Brytania Kenneth Williams (2:11,4)
Ronald Roberts (2:13,8)
Neil McKechnie (2:11,6)
Jack Wardrop (2:08,4)
8:45,2
7.  Włochy Fritz Dennerlein (2:09,8)
Paolo Galletti (2:13,4)
Guido Elmi (2:13,5)
Angelo Romani (2:09,5)
8:46,2
8.  Południowa Afryka Billy Steuart (2:11,2)
Tony Briscoe (2:11,8)
Dennis Ford (2:13,6)
Peter Duncan (2:12,9)
8:49,5

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]