Pałac Miramar

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pałac Miramar
Palacio de Miramar
Miramar jauregia
Ilustracja
Państwo

 Hiszpania

Wspólnota autonomiczna

 Kraj Basków

Miejscowość

San Sebastián

Architekt

Selden Wornum

Ukończenie budowy

1893

Położenie na mapie San Sebastián
Mapa konturowa San Sebastián, po lewej nieco u góry znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac Miramar”
Położenie na mapie Hiszpanii
Mapa konturowa Hiszpanii, u góry znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac Miramar”
Położenie na mapie Kraju Basków
Mapa konturowa Kraju Basków, u góry po prawej znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac Miramar”
43,31481°N 1,99852°W/43,314808 -1,998524
Strona internetowa

Pałac Miramar (hiszp. Palacio de Miramar, bask. Miramar jauregia) – pałac nad zatoką La Concha w San Sebastián w Kraju Basków.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W połowie XIX wieku królowa Hiszpanii Izabela II zaczęła odwiedzać San Sebastián w celu zażywania kąpieli w morzu. Z kolei królowa Maria Krystyna Austriacka, żona Alfonsa XII, przeniosła letnią siedzibę dworu do San Sebastián. Częste pobyty rodziny królewskiej w mieście spowodowały konieczność wybudowania odpowiedniej rezydencji[1]. Plan nowego pałacu sporządził w 1888 roku angielski architekt Selden Wornum[2]. Jako miejsce na budowę wybrano posiadłość nad zatoką La Concha, którą królowa odkupiła od hrabiego Moriany. Budowa pałacu została ukończona w 1893 roku[2]. W 1920 roku dobudowano nowy budynek Pabellón del Príncipe (Pawilon Księcia). Po śmierci Marii Krystyny w 1929 roku pałac odziedziczył jej syn król Hiszpanii Alfons XIII. W 1931 roku w czasach II Republiki Hiszpańskiej posiadłość została skonfiskowana przez rząd, a w sierpniu 1933 roku przeszła w ręce Rady Miasta San Sebastián pod warunkiem, że będzie służyła jako letnia rezydencja Prezydenta Republiki oraz że część obiektów zostanie wykorzystana na cele edukacyjne i kulturalne[1].

W czasie rządów frankistowskich pałac powrócił w ręce dzieci Alfonsa XIII. Współwłasność majątku została zniesiona w 1958 roku, pałac i jego najbliższe otoczenie przypadło Don Juanowi. Pozostała część posiadłości przyznana rodzeństwu Don Juana została podzielona na dwie działki o powierzchni 10 000 i 37 000 metrów kwadratowych i sprzedana w 1963 roku. Od 1972 roku pałac stał się własnością miasta San Sebastián[1].

Obecnie ogrody pałacowe są otwarte dla zwiedzających w ustalonych godzinach. W Pałacu Miramar odbywają się letnie kursy Uniwersytetu Kraju Basków[3]. Do 2016 roku w pałacu mieściła się Musikene (wyższa szkoła muzyczna Kraju Basków).

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Pałac Miramar został zbudowany w stylu angielskiego wiejskiego domu[4], z neogotyckimi zdobieniami[2]. Część wnętrz zachowała pierwotny wystrój, np. Sala Biała, Sala Muzyczna, Sala Drewniana, biblioteka, czy Królewska Jadalnia. Reszta pałacu była sukcesywnie odnawiana, w celu dostosowania do obecnego przeznaczenia, i tak np. w 2001 roku urządzono sale lekcyjne dla Musikene. W 2007 roku odnowiono wieżę pałacu.

Hol wejściowy
Kaplica z neogotyckim ołtarzem
Biblioteka


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Historia. Palacio de Miramar. [dostęp 2019-12-09]. (hiszp.).
  2. a b c Estudio del edificio. Palacio de Miramar. [dostęp 2019-12-09]. (hiszp.).
  3. Miramar palace. Donostia San Sebastián. [dostęp 2019-12-09]. (ang.).
  4. Parque del Palacio Miramar. Donostia San Sebastián. [dostęp 2019-12-09]. (hiszp.).