Pałac Wesslów
 nr rej. 214 z 1.07.1965
| |
 Widok pałacu od strony Krakowskiego Przedmieścia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Styl architektoniczny | |
| Rozpoczęcie budowy |
1746 |
| Ukończenie budowy |
1752 |
| Ważniejsze przebudowy |
1883–1884 |
| Zniszczono |
1944 |
| Odbudowano |
1947 |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°14′37,356″N 21°00′49,496″E/52,243710 21,013749
| |
Pałac Wesslów, także pałac Ostrowskich lub Poczta Saska – pałac znajdujący się przy ul. Krakowskie Przedmieście 25 w Warszawie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pałac został wzniesiony pomiędzy 1746 a 1752, jego projektantem mógł być Jakub Fontana[1]. Pierwszy znany widok pałacu znajduje się w obramieniu planu Warszawy z 1762 autorstwa Piotra Ricauda de Tirregaille. Najpierw pałac stanowił własność generała Franciszka Jana Załuskiego, starosty grójeckiego. W 1761 sprzedał go Teodorowi Wesslowi, podskarbiemu koronnemu, który z kolei w 1764 sprzedał go Antoniemu Ostrowskiemu, biskupowi kujawskiemu, późniejszemu prymasowi[2].
W 1780 budynek zakupił na użytek poczty Franciszek Ignacy Przebendowski – wojewoda pomorski i dyrektor poczt. Od tego czasu w pałacu do 1874 mieścił się urząd (stacja) pocztowa przeniesiona tutaj z kamienicy Wasilewskich. Początkowo była to poczta królewska utrzymująca łączność z Saksonią, stąd popularna nazwa – Poczta Saska. 2 listopada 1830 na poczcie nadał swój bagaż i pożegnał się z najbliższymi Fryderyk Chopin przed opuszczeniem Warszawy na zawsze[3].
Gdy w 1882 przystąpiono do poszerzania ulicy Trębackiej, zburzono narożną trzyokienną kamienicę przylegającą do pałacu. W następstwie tego w latach 1883–1884 gruntownie przebudowano pałac według projektu architektów Aleksandra Woydego i Władysława Marconiego ścinając narożnik i dodając nową elewację od strony poszerzonej ulicy. Dobudowano też trzecie piętro. Od 1887 w pałacu mieściła się przez czas jakiś redakcja „Kuriera Codziennego” i „Tygodnika Ilustrowanego”.
W 1944 budynek został spalony, jednak zachowały się mury oraz część wyposażenia. Został odbudowany w 1947 według projektu Jana Bieńkowskiego. Obecnie mieści się tu warszawska prokuratura regionalna i Instytut Wymiaru Sprawiedliwości.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 7 – Krakowskie Przedmieście. Warszawa: Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 2001, s. 230–251. ISBN 83-88372-14-9.
- ↑ Tadeusz S. Jaroszewski: Księga pałaców Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1985, s. 166. ISBN 83-223-2047-7.
- ↑ Majewski Jerzy S.: Spacerownik Warszawa śladami Chopina. Warszawa: Agora, 2010, s. 60. ISBN 978-83-7552-992-0.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 609. ISBN 83-01-08836-2.
- Tadeusz S. Jaroszewski: Księga pałaców Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1985, s. 166. ISBN 83-223-2047-7.