Pachnephorus beharui
| Pachnephorus beharui | |
| Zoia, 2007 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Podrodzaj |
Pachnephorus s.str. |
| Gatunek |
Pachnephorus beharui |
Pachnephorus beharui – gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych i podrodziny Eumolpinae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2007 roku przez Stefana Zoię. Opisu dokonano na podstawie pojedynczego samca odłowionego w 1954 roku. Jako lokalizację typową wskazano Asselę w Oromii w środkowej Etiopii[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o ciele długości 2,8 mm. Ubarwienie ma błyszczące, ciemnobrązowe do czarnego bez metalicznego połysku, z ciemnobrązowymi odnóżami i pokrywami oraz rudobrązowymi głaszczkami i nasadowymi częściami czułków. Głowa ma na regularnie wypukłym czole płytki podłużny rowek środkowy oraz poprzeczny wcisk między oczami. Czoło porastają białawe szczecinki oraz białe i jasnobrązowe, do czterech razy dłuższe niż szersze łuski rozdwojone maksymalnie do połowy długości. Powierzchnia czoła jest silnie punktowana. Nadustek jest niepunktowany. Tak szerokie jak długie przedplecze ma silnie i dość gęsto punktowaną powierzchnię oraz nabrzmiałe w odsiebnych ⅓ boki. Na bokach przedplecza występują białe i jasnobrązowe, od 2,5 do 4 razy dłuższe niż szerokie łuski, rozdwojone przynajmniej do ⅓ swej długości. Pokrywy są półtora raza dłuższe niż szerokie, w nasadowej ⅓ delikatnie wciśnięte, o bokach w początkowych ⅔ słabo zakrzywionych, a dalej równomiernie zakrzywionych ku wierzchołkom. Rzędy są grubo punktowane, po bokach pokryw i u ich podstawy opatrzone białymi szczecinkami. Międzyrzędy są wypukłe, węższe niż punkty rzędów, zaopatrzone w brązowe i miejscami białe łuski o długości od 3 do 4 razy większej niż szerokość, rozwidlone maksymalnie do połowy długości. Podgięcia pokryw są szerokie i nagie. Epimery przedtułowia są silnie punktowane, w odsiebnych narożach mające kilka białawych, rozdwojonych szczecinek. Epimery śródtułowia są całkiem nagie. Epimery zatułowia są wąskie, zaopatrzone w pojedynczy szereg punktów, z których każdy ma jedną białawą szczecinkę. Zapiersie porastają po bokach białe, rozdwojone szczecinki, a pośrodku białe włoski. Na odnóżach występują białawe, rozdwojone łuski[1].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek afrotropikalny, endemiczny dla Etiopii, znany tylko z lokalizacji typowej[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Stefano Zoia. A revision of the Pachnephorus from the Afrotropical Region (Coleoptera, Chrysomelidae). „Fragmenta Entomologica”. 39 (1), s. 1–156, 2007. DOI: 10.4081/fe.2007.128.