Parafia św. Innocentego z Alaski w Anchorage

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia św. Innocentego z Alaski
St. Innocent Orthodox Parish
Ilustracja
Sobór św. Innocentego z Alaski w Anchorage
Państwo

 Stany Zjednoczone

Siedziba

Anchorage

Adres

401 Turpin St, Anchorage, AK 99521-540

Data powołania

1967

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Kościół Prawosławny w Ameryce

Diecezja

Alaski

Dekanat

misyjny Anchorage

Sobór

św. Innocentego z Alaski

Proboszcz

ks. John Zabinko

Wezwanie

św. Innocentego z Alaski

Wspomnienie liturgiczne

6/19 października

Położenie na mapie Anchorage
Mapa konturowa Anchorage, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Sobór parafialny”
Położenie na mapie Ameryki Północnej
Mapa konturowa Ameryki Północnej, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Sobór parafialny”
Położenie na mapie Alaski
Mapa konturowa Alaski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Sobór parafialny”
Ziemia61°13′07,8″N 149°45′22,0″W/61,218833 -149,756111

Parafia św. Innocentego z Alaski w Anchorageparafia prawosławna w Anchorage. Jedna z 10 parafii tworzących dekanat misyjny Anchorage diecezji Alaski Kościoła Prawosławnego w Ameryce. Działa od 1967.

Nabożeństwa prawosławne w Anchorage nieregularnie odbywały się od początku lat 60. W 1967 ks. Nicholas Molodyko-Harris został wyznaczony na proboszcza nowo powstałej parafii. Początkowo jej świątynią było pomieszczenie wynajmowane przez miejscową społeczność grecką. Z powodu wzrostu liczby parafian wzniesiona została nowa świątynia. Dzięki wsparciu prywatnych sponsorów zamiast zaplanowanej niewielkiej cerkwi z dwiema kopułami powstał znacznie większy sobór. Kamień węgielny pod jego budowę poświęcił patriarcha Moskwy i całej Rusi Aleksy II, zaś gotowy obiekt został konsekrowany w 1994.

Jest to parafia wieloetniczna, skupiająca osoby narodowości rosyjskiej, greckiej, Amerykanów oraz etnicznych mieszkańców Alaski. Z tego powodu podstawowym językiem liturgicznym parafii jest angielski przy pomocniczym użyciu języka cerkiewnosłowiańskiego oraz języków narodowych parafian.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]