Parafia Przemienienia Pańskiego w Wielkiej Woli

Parafia Przemienienia Pańskiego

Kościół parafialny
Państwo	Polska
Siedziba	Paradyż
Adres	ul. Konecka 6 26-333 Paradyż
Data powołania	1918
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Diecezja	radomska
Dekanat	żarnowski
Kościół	Przemienienia Pańskiego i św. Michała Archanioła
Proboszcz	ks. prał. dr Piotr Supierz
Wezwanie	Przemienienia Pańskiego
Położenie na mapie gminy Paradyż Wielka Wola
Położenie na mapie Polski Wielka Wola
Położenie na mapie województwa łódzkiego Wielka Wola
Położenie na mapie powiatu opoczyńskiego Wielka Wola
51°18′21″N 20°06′46″E
Strona internetowa

Parafia Przemienienia Pańskiego w Wielkiej Woli – jedna z 10 parafii dekanatu żarnowskiego diecezji radomskiej. Parafię prowadzą księża diecezjalni.

Historia

• Około 1686 Kazimierz Saryusz Skórkowski, komornik graniczny opoczyński, sprowadził do opieki nad cudownym obrazem bernardynów, którym ufundował klasztor i pierwotny kościół drewniany pw. Przemienienia Pańskiego, św. Michała Archanioła i św. Kazimierza Królewicza. 22 czerwca 1690 przeniesiono obraz do kościoła w Paradyżu, bo tak nazwano miejsce zamieszkania zakonników. 22 lutego 1699 bp Jan Dłużewski konsekrował drewnianą świątynię .Potęgował się ruch pątniczy. Budowa murowanego kościoła i klasztoru trwała w latach 1747–1757 staraniem prowincjała o. Augustyna Obrąpalskiego. W 1763 prymas Władysław Łubieński wydał orzeczenie, w którym określił obraz jako łaskami słynący, zaś w roku następnym bp Ignacy Kozierowski konsekrował kościół pw. Przemienienia Pańskiego i św. Michała Archanioła. W 1820 spłonął częściowo konwent i kościół, z którego uratowano obraz. Po 1864 klasztor był miejscem zbiorczym dla innych zakonników wysiedlonych w ramach kasat i represji popowstaniowych. Od 1893 pracowali tu księża diecezjalni, którzy rezydowali w Paradyżu z tytułem wikariuszy parafii Wójcin. Parafia formalnie została erygowana w 1918 przez bp. Mariana Ryxa. W 1963 bp Jan Kanty Lorek ogłosił to miejsce Sanktuarium Pana Jezusa Cierniem Ukoronowanego i Miłosiernego, zaś w 2006 bp Zygmunt Zimowski ogłosił to miejsce Sanktuarium Krwi Zbawiciela. Wnętrze kościoła było restaurowane w 1929. Wielki ołtarz jest w stylu późnego baroku. Był on restaurowany w latach 1995–1996. Całość ołtarza eksponuje środkową partię z cudownym obrazem. Obraz Chrystusa Cierniem Koronowanego pochodzi z pierwszej połowy XVII w. Jest to dzieło olejne na płótnie przyklejonym do deski. Sukienka pochodzi z początku XVIII w. Obraz był konserwowany przez Halinę Rudniewską w latach 1977–1978 staraniem ks. Izydora Papiera. Kościół jest w stylu późnobarokowym, jest budowlą trójnawową o zasadach bazylikowych. Fasada posiada dwie wieże dwukondygnacyjne zwieńczone hełmami.

Terytorium

• Do parafii należą: Adamów, Alfonsów, Daleszewice, Dąbrowa, Feliksów, Grzymałów, Joaniów, Kazimierzów, Kłopotów, Paradyż, Popławy-Kolonia, Przyłęk, Psary, Sokołów, Stanisławów, Stasin, Stawowice, Stawowice-Kolonia, Stawowiczki, Sylwerynów, Wielka Wola.

Proboszczowie

• 1937–1951 – ks. Henryk Błasikiewicz
• 1951–1958 – ks. Jan Bania
• 1958–1992 – ks. prał. Izydor Papier
• 1992–2021 – ks. prał. Adam Myszkowski
• od 2021 – ks. prał. dr Piotr Supierz

Bibliografia

• Rocznik Diecezji Radomskiej – 2007, ISBN 978-83-920767-7-3
• Rocznik Diecezji Radomskiej – 2018, ISBN 978-83-7789-493-4
• Informacje o parafii na stronie diecezji radomskiej